Kalbimde kurulan kutlu otağın,
Vazgeçilmeyen narin tahtısın.
Nice sultanları saran bu ağın,
Dünyaya bedel gönül bağısın.
Sona gelen ömrümde, hayat veren canımsın,
Ot bitmeyen çölümde, kır çiçeğim balımsın,
Yaşam dolu gönlümde, boş kalan sol yanımsın,
Aşkın fermanı bende, sevgini de ver bana.
Gözlerin gönlüm deler, gözlerine bakınca,
Gönlümün zincirlerini kırdıran güzel,
Güzel günlerin en güzeli senin olsun.
Leyla gibi çölleri aştıran güzel,
Serapların en güzeli senin olsun.
İstersen Ferhat olur delir dağları,
Bana hep “Sen şairsin” dediler, ben hiç inanmadım,
Çünkü ben seni bir türlü kelimelerle anlatamadım.
Güneşle dans eder pembe bulutlar,
Gözlerde yeşerir sessiz umutlar,
Gün gelir tükenir bütün soluklar,
Gönlüme bir ceset gömer severim.
Gökte ki bir yıldız anlatır seni,
Sonbahar gelince dökülse de yapraklar,
Her gün yeniden yeşersin umutlarımız...
Ecelim senden olsa tereddüde gerek yok,
Cellada aşık olan mahkumum gözlerinde.
Ellerim kelepçeli anlatmaya yürek yok,
Sonsuzluk olsun cezam gönlünün diplerinde!
Senden gayrı kimim var ki?
Bilmez oldun son zamanlar.
Çıkmaz idin rüyalardan,
Girmez oldun son zamanlar.
Geçmez özde derin sancı,
Tek taraflı olursa aşk yanarmış yürek,
Bana bir desen gerek, bir de sen gerek…
Çok şey istemedim senden.
Ölürken; sadece güzel gözlerine bakmaktı tek isteğim,
En son onları görmek.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!