Gök Atlası Şiiri - Kemter Abdal

Gök delindi, yıldız aktı tözüme,
Ben o “Ol” emrinin ilk hecesiyim.
Ne ararsın beni tozlu izimde,
Zamanın donduğu anın gecesiyim.

Buzulda bekledim sırrı bin asır,
Tablete yazdılar beni kör bir kâhin.
Hem Sümer’de kilim, hem Mısır’da hasır,
Unutulmuş dilin en son ahıyım.

Aynamda sırçadan bir saray yanar,
Ham sofu dergâhı eşikte arar.
Benim kıblem âşığın yüzüne döner,
Gönül kâbesinin kutsal taşıyım.

Zehirle bal olur aynı tasta sunulur,
Yolcu yolda değil, yol yolda bulunur.
Dost’un gölgesi yok, kendi nur olur,
O nurda kaybolan bir pervaneyim.

Kemter Abdal düştü kelamın peşine,
Harf harf heceleyip kâinatı döşene.
Ne biter bu sevda, ne gelir boşuna,
Ben o aşk atlasının son cildiyim.