Kurumuş çiçekler titrerken,
Her nefesin ardı arkası hançer.
İçiyle konuşur mu insan?
Geç kalmışlığın hissi çöker.
Kahreder yakıcı gurbet;
Ömrün gün gün kısalır.
Sıcacık bir ele hasret yürekte,
Her acı, her sızı bir iz bırakır.
Geç de olsa bir gün geçer;
Bir adın kalır geriye, çeke çeke.
Kapım ardına kadar açık;
Pişmanlık tek kelime, keşke.
Her kes sevdiğini öldürür bir gün,
Bir zamanın kıyısındaki vuslatta.
Ve gecenin o çok uzak bir vaktinde,
Tacın taş, evin tahta olur kara toprakta.
Kayıt Tarihi : 19.2.2025 15:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
“Bilmiyorum ben noktayı, virgülü; koyamadım hayatımın ne ortasına ne de sonuna.” "Geçmişin acıları ve pişmanlıkları, zamanla hafifler; ama her iz, sevdiğini kaybetmenin ve geçmişin derin izlerinin sessiz bir hatırasıdır."
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!