Sen körpecik bir şiirsin
En güzel nazireleri benden beklersin
Bir bağlamda düğümlenmişiz
Birbirimizin ruhunu içmişiz
Meltemlere sar da gönder kokunu
Sarsın, hoş etsin deli ruhumu
Gözlerinin yeşilinden sun karanlığıma
Karanlığım, kavuşsun aydınlığına
Gözlerin Cennetten mi yeşildir
Saçların Çin'den mi ipektir
Güzelliği nazarına yakıştırdığım yar
Tenin volkanlardan mı alevdir
Zülfün apaydın ruhun yansımış
Yine aylardan Kasım, aklımda sen varsın
Hüzün sarmış sokakları, son deminde hazanın
Haykırmak istiyorum devrimlerini
Gırtlağım patlarcasına bağırıp
Bugün özgürce okuyorsam
Yazamıyorum artık eskisi gibi.
Güzel şeyleri göremiyor,
Hissedemiyorum.
Nefretle, öfkeyle, isyanla doluyum
Damarlarımda cayır cayır...
Şiirse güzelliklerin lisanıdır
Ruhum yokluğundan yorgun,
Yüreğim ihanetinden durgun.
Bundan gayrı varlığın
Neyler durgun yüreği
Yorgun ruhu..
Bir baharım vardı
Onu benden sisler aldı
İçim darma duman
Yüreğimi hasreti sardı
Özledim cennet kokusunu
Arada mesafeler
Had safhada özlemler
Kokun bir lodosla gelir ümidi ile
Meskenim oldu Ege'de sahiller
Kapımı çalıyor zaman zaman
Gidenlerimin hatıraları
Biraz sohbet edip gidiyorlar
Ardından diyorum;
Ulan ne güzel şeyler yaşamışız
Karanlık yolları aşmışız
Bir yıl üstümden geçti
Darmadağın, ölmüş gibiyim
Vurdu en zayıf yerimden
Namussuz, yine sırtımı seçti
Her sene vurdu, en ağırı buydu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!