Bir ulaşılmaz birleşim ki,
Adına aşk diyorlar.
Öyle sıkılmaz bir iletişim ki,
Yandıkça içine kaçıyorlar...
Hep izinsiz sayıldı bu aşka atılan adımlar,
Bir enkazın altında nefessiz kalırken umutlarım.
Kaçak mıydı bakışlarım gözlerinde,
Yıkımlar başlarken beni bırakıp gittiğin yerde.
Vakit şimdi yokluğunun vuslatında,
Ey sevdasına gözyaşı döküp
Hüzünlü ezgiler mırıldandığım
Sen şimdi kalemimde destansı bir şiir
Dilimde yaralı bir türküsün
Zemheri kışların kar tanesi
Yayılır dağların doruklarında
Hadi sen git, bırak beni
Benim ellerim kaldırmaz bu dansı
Buruk tutuşmalar bıraktım gecelerde
Gözlerimin ferinde üşüyen kuşlar
Hadi sen git, bahçedeki çiçekleri toplayarak
Yine yanlış bir yoldasın
Çıkmaz bir sokakta yolunu bulmakta
Yalnızlıklar rolünü oynamaktasın
O sonu gelmez sancılı akşamlarda
Acı dolu yangınlarla bir başka sevgi
Bir sabah tedirgindi hava
Çekip gittiniz aramızdan
Masum bir Çocuğun uçurtmasıydı
Düşerken idam sehpasından
Üşüdü kuşlar üşüdü akşamlar
Bir intihar yazıyorum
sis ve tipilerden öteye
Terk edilmiş bir ölüm arıyorum
Çatışmalardan geriye kalan
Dicle nehrinin kıyısına vurmuşum
Gökyüzünü tarıyorum
Islak saçlarının kıvrımında sıkışmış zaman
Bu sabah bir başka baharsın
Toprağa karışıyor alın terim
Gözlerim ağlamak istese de
Yağmurlar izin vermez, neylerim…
Bir eşkıya rolündeyim
Gözüm kara
Biraz da deliyim
Şimdi birde sevda olmalı
Sırtımı verince dağlara
Hasretini çekmeliyim
Minik bir ölüm düşer geceye
Kundaklanan bir evin penceresinden
Bugünde bulunamadı failleri
Belki önümüzdeki seneye
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!