Sabret ben gidersen,
Ağlama dedin.
Bir an daldın da
Gözlerin doldu.
Ellerim saçlarını
Okşarken hani...
Benim için hayata duyulan bir isyandır bu.
Sırtımdan yemişim hançeri kaç kez bilinmez.
Alnımın ortasına kara leke gibi düşmüş kurşun.
Tırnaklayarak sökmüş yüreğimi yerinden.
Kanayan dinmeyen bir yaradır bu.
Tuz biber olup üzerine ekelemişsin sen.
Dağlarda açan gonca güldün gülüm.
Kırlangıç sesleri arasında yükselen.
Bir damla suya hasrettim ben.
Kuş gagalarından yapraklara süzülen.
Kızgın ateşin üstünde acıyla feryatla
Göğe yükselip topraklara serpilen.
Ezilmiş bir karınca düşün.
Kanatları koparılmış bir kelebek.
Yada sapanla vurulmuş bir kuş.
Yüreğin sızlıyorsa, işte o noktadayım.
Konuşuyor da sesini duyuramıyorsan.
Bir şeylerdi bende yok olup giden.
Hiç bilmediğim ve bilemiyeceğim bir şey.
Esip geçti desem, uçup gitti.
Bir ateş yandı ve söndü bitti.
Kelimeler kifayet le kurulmaz bilinmeyince,
Lugatta yeri yok ki okunsa.
Senden önce de bir ömür yaşadım ben.
Aklımda hülyalarımı süsleyen periydin.
Yüreğimde bir sıcaklık, bir ateş.
Ve günlerce hep seni aradım.
Ansızın çıktın sen birden karşıma.
Mehtap’ın yanında buldum seni
Hayatın bir anlamı olmalı.
Hep yitirmeler, hep kaybetmeler,
Hep hüsran ve hep hüzün.
Şimdi ellerimden kayıyorsun iki gözüm.
Önce sevmelerim terk etti,
Sen gittiğin günden beri.
Seni sensiz yaşamayı öğrendim.
Seviyorum dedim içimdekine...
Hayaller kurmayı öğrendim.
El-ele giden sevgilileri görünce.
Ellerini hissetmeyi öğrendim.
Ne demiş şair biliyor musun?
“ İkimizden başka kimse yok evrende
Bu sevgimizin bitmediğindendir”
Bu sözler gerçek olsa,
Ne zamandır gözlerim yollarda.
Cesaretin olur da dönersin diye bekledim.
Gelirde seviyorum dersin diye bekledim.
Uzattım ellerimi, ölümü bile özledim.
Aşk için mücadele eden benim.
Aşk benim, sevgi benim, özlem benim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!