Kimsesiz değil benim İstanbul'um, kimseli...
Sizsiniz o kimse!
Karşılarsınız yokluğumuzda biriktirirsiniz dağarcığınızda
ne denli coşkun akarsa aksın duygu seli.
Bir yazarın yazmayı sürdürebilmesi için bol bol okuyarak kendini beslemesi gerek. Gördüğümüz kadarıyla, çevremizdeki yazar geçinen hiç kimse okumuyor.
İlk gerçek:
Sen okumazsan seni de okuyan olmaz. Bunu kafana iyice sok. Eğer okunmak için yazmıyorsan niye zahmet ediyorsun?
Sevgili Şair, Yazar, Yazın Dostu…
Sözüm direkt sana değil. İstersen sen de bu yazımdan kendine pay çıkarabilirsin. Sözüm çevrendeki yazar, şair geçinenlere. Lütfen onlara sor. Ekteki dünya yazarlarının baş ucu kitaplarının TÜMÜNÜ okumuş mu?
Ne Osman Nuri Beyi tanırsınız, ne de Gülfidan hanımı. Adlarını duymuşluğunuz bile yok. Ama bir gün karşınıza çıkıverirler işte böyle. Kalıcılığa imzalarını atmışlardır da onun için.
Nasıl yapmışlar bunu? Altı tane altın top yaratarak. Özene bezene, altın sırma iplikler kullanarak nakış nakış işler gibi dünyaya getirdikleri o altın toplardan birinin adı Nejat Taşkın’dır.
Çok severim Nejat Taşkın’ı. İstanbul’da yaşar. Kilis Kültür Derneğidir ofisi. Kendisi de sever beni bilirim. Sevgisinin işareti olmaklığı gerekmez mi Gaziantep’e geldiğinde beni arayıp bulması. Kucaklaşıp sevgi alış verişi yapmamız? ..
Başkentte Anadolu Basın Birliğinin genel kurulundayız. Halil Zor başkan adayı. Son genel kurul konuşmasını yaptı. 18 yıldan beri emek verdiği ABB’ye bundan sonra genel başkanlık için adaylık koymayacağını söyledi..
Oysa çok seviyor onu Karslılar, İskenderunlular, Alanyalılar, Tokatlılar vb. “Hele o zaman gelsin, bırakmayız biz seni,” diyorlar. Kongreye katılan 150 delegeden 149’unun oyunu aldı Halil Zor.
“Kimdi acaba o muhalif diye sordum.
Gülümsedi. Kendisiymiş. Kendi kendine oy vermeye bir türlü alışamamış.
Genel kuruldan sonra internet odasına geçtim. Oturdum bilgisayarın başına. Önümde bir klavye var ki, harfleri koydunsa yerinde bul. Yok, “a” bir yerde, “b” bir yerde.
“Beni tanımadın mı? ” diye sordu klavye bana.
İyi geceler dileme bana
gecenin iyisi olur mu?
nasılsın, diye sorma…
Nasıl olduğumu biliyorsun
ayıp ediyorsun
ne zaman iyi olduk ki, amacın
– Babamın selamı var amca
hepsini yedik içtik bu yaz
bizde hiç kalmamış da
kafiye verir misiniz biraz? ..
– Kafiye ne oğlum
ŞAİR VAHİTTİN.BOZGEYİK ÖDÜLÜ DUYURUSU VE ÖDÜL ŞARTNAMESİ
DUYURU
Gaziantep'li Gazeteci-Şair-Yazar Vahittin BOZGEYİK'in beşinci ölüm yıldönümü anma programı çerçevesinde, 'Vahittin BOZGEYİK 2010 Şiir Ödülü' adı altında bir şiir yarışması düzenlenmiştir.
Şairin anısına bu yıl ilki düzenlenen şiir yarışmasına her yaştan, amatör - profesyonel herkes üç şiiri ile katılabilir. Yarışmada 'serbest' dalda; birinci, ikinci, üçüncü, üç mansiyon bir de jüri onur ödülü olmak üzere toplam yedi kişi para ve kitap ödülü kazanacaktır. Son katılım tarihi 15 Mart 2010'dur. Katılım Şartları ek'tedir.
'Vahittin BOZGEYİK Şiir Ödülü' şairin beşinci ölüm yıldönümünde, 2 Nisan 2010 cumartesi günü düzenlenecek bir törenle sahibine verilecek, kazanan şair aynı gece şairin arkadaş ve dostlarınca düzenlenecek olan yemekli anma gecesinin de konuğu olacaktır. Şiir ödülünün sonuçları, basın, internet yolu ile duyurulacaktır.
Vahittin Bozgeyik 2010 Şiir Ödülü Sonuçlandı
Şair Vahittin Bozgeyik adına ailesi ve arkadaşlarınca düzenlenen “Vahittin Bozgeyik 2010 Şiir Ödülü” sonuçlandı.
Onur ödülü:
ÜLKÜ TAMER
Sen benim çocuğumsun...
ben senin oyuncağın...
Bu oyuncak hep senin olacak
Kırsan, bozsan, örselesen terketsen bile
bu adam senin
Yıkıldı ocağım, kurudu derem
yaz bahar ayında sabaha karşı
keşke görmeyeydim, olaydım verem
yaz bahar ayında sabaha karşı.
Sevdamıza canım, ad koyamadım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!