“At vuruldu”, “at vuruldu”… anlamsız kaldı çaba, anlamsız kaldı nefes
“At vuruldu”… ölen bendim
Ayrılmamalıydık, ayrılmamalıydık diyordu içim gökyüzüne bakarken,
bu zulümdü ve çok fazla oldu
Seni almaları sana zulümdü, seni almaları bana zulümdü, firavunlar karar veriyordu hakkımızda, Yusuf gibi ikimiz ayrı kuyularda.
Önce kelimelerimi getirdim Sessizliğimi mi yoksa sonra cümlelerim geldi
Ben geldim Ben geldim siz yoktunuz
Geçmişe gidiyorum bizim sokağa eve ekmek götürüyordum belki “O” aklımda
Geçmişe gidiyorum ben gelmiştim siz yoktunuz kiremitlerin üzerinden güneşin sıcaklığını emiyordum
Siz kendinize en çok hangi soruyu soruyorsunuz ben en çok bugün ayın kaçı diye soruyorum kendime
Bunu neden soruyorum artık bilmiyorum
parça parça düşüyorsun aklıma, aklımı deliyorsun
düşüncemde tutamıyorum seni, çünkü masalım kalbim delindi benim...öyküm çalındı yani
seni aklımda tutan ağ koptu yine...bir an var bir an yoksun zihnimde kaybettiğim yerden yeniden arıyorum seni tutunmaya çalışıyorum boşlukta herhangi bir şeye o şeyler arasından seni bulana kadar devam ediyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!