Fevzi Cebe Şiirleri - Şair Fevzi Cebe

evrenin sessizliğine uydular
onlarca şiirim
kayboldular
sessizliğim bir cevap şimdi
sessizliğe
sessizliğim bir matem

artık bir tespih böceği gibi yaşamak istiyorum
bu ne bir küskünlük ne de bir korku
kaçışsa hiç değil
ne senden
ne kendimden
dalacağım

bölüm bir

ayaklarımdan tutsalar beni
bağlasalar
ikizkenar bir diküçgen’e
metronom gibi sallansam

uyku sevilmez mi
sevilir
yalan değil söylediklerim
bir kuyuya düşer gibi sevilir
yüksek atlar gibi
uzaklara bakar gibi

yitmiş bitmiş
herşey
kayıp gelecek
'sen' uzaksın bana
hayalden bile

‘hayal kırıklığı’
ne enteresan...dı değil mi
değil
derin...
derin...
derinlik... boğuyor beni

Gözyaşlarım gözkapaklarımda her an
Ama sanki akmayacakmış...gibi
...
Beni kim kurtaracak!
Kimlerin astığı... belirsiz olsada
Beni kim kurtaracak?

buğu gibi bir adam...
yalnızlıkla kutsanmış
yalnızlığıyla tanrılaşmış
ihanete uğramış, unutulmuş bir tanrı daha
...köle tanrı
boşluğuyla insanileşmiş...

tanıklıklar yaptılar
tanıklıklar yaptım
zaman geçti yinede
tanıklıklar...
bize kalan sessizlik
ya da benim anladığım

küsmüş
küsmüş ve gitmiş
sırlar çözülmez
unutulur ve
yaralar kapanmaz
kabuk bağlar