Sevda unutulmuş bir hikaye olmuş
Yaşadığım yıllar ihanet kokuyor
İlk heyecan, ilk dokunuş
Bağlandığım erkek düşman kokuyor
Gençliğini verdiğin, sevgiyle tutulan eller
Yapmayın beyler, hanımlar
Boş konuşmayın Allah aşkına
Kınamayın layığını sevmeyeni
Hor görmeyin gururunu yere sereni
Aşkın kendine göre bir gururu var
Unutmayın! ...
Yazılacak ne kaldı?
İşte, duygudan yoksun,
bomboş bir sayfa.
Bu şiir böyle bitecek,
konulacak tek bir noktayla...
Hüküm Allahın
Yazgı çare arayan kulların
Güç yukardan
Takat tüm yaradılandan
Dert kaderin yolunda
Derman Allah ta
Ölüm bile senin elinden güzel
Kes artık cezamı suçum sevmekse seni
İsmin derdimin ilacı olsun
Bin kere de severim, kır artık kalemi
Adı sen olan bir şarkıyla devam ediyorum
Yapışmış,sürünür durur dudaklarımda
Bıkmadan söylerim o hüzünlü nağmeyi ben
Yüreğime eşlik eden sen oldukça
Yolumun yalnızlığı ölümden aşikarsa da
Her sene biri eksiliyor bildiğim pencerelerden
Mevsimin birinde başımı okşayan eller
Bir diğerinde yaşantımda ki aşina gözler
Ani oldu,haber veremediler giderken
Bilinmez onlar şimdi neyi sever,kimi izler
Bırakıp gitsen de bir gün sevdamı
Sadece hayalini bırak, ben de kalsın
Gölgem olsun, adım gibi yanımda
Düşünme beni yokluğun ölüm olsa da
Sarılırım hayaline özlemini duydukça
Belli bir yaşa gelmişim derdim
Öğreneceğim ne kaldı hayattan
Gördüm, duydum, en önemlisi yaşadım
N e öğretebilirdi ki bana, bundan gayrı
Nasıl da yanılmışım
Yaşamın hangi noktasında olursan ol
Sevginin bittiği yerdeyim şu an
Hesaplaşmalar içimde kanlı
Haçlı seferleri gibi, bu yılların savaşı
Mizan tepesindeyim, gönül yorgun
Sevişmeler ceset olmuş, anılar yaralı
Kazanan yenilmiş, kaybeden galip
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!