Arif olan anlar güzelim
Bendeki yangın öyle aşikar
Yedi düvel gelse söndüremez
Kelama ne gerek var
Şiddetini benden iyi kimse bilemez
Boş ver yangınımı da, sen ne dersin?
Duvarların sıkıştırdığı bu küçük odada
Sonbaharı yaşıyorum tek başıma
Paylaşımsız, tek ve yalnız
Yanımda olmayanın refakatında
Avuçlarım boş, avuçlarım aç
Uzat ellerini sonbaharıma eşlik
Gittikçe ağırlaşıyor ayrılığın ağıtlığı
Özlemine insafsızca uzadı yollar
Derin açılmış gönlümün yarası
Sensiz çok sızlıyor bir tanem, hiç dinmiyor
Sevenler anlıyor hastalığımın acısını
Sevenler anlıyor hasretin çağrısını
Her bedel ön ödemesidir
Arzularının götüreceği yere
Yok öyle beleşi erişmelerin
Hangi özlemin varsa içinde
Yüreğin peşin ödemeli önce
Çözüldükçe yumak yumak
Çözüldükçe düğümler kördüğüm
Nedir içimde ki bu kavga, bu çırpınış
Bir yudum sevgiye bu kaçıncı aldanış
Ne emeğim bitmek bildi, ne umudum tükendi
Gönül mutluluğu yakalamaya çalışıyor
Ansızın çıkıp gelen bir koku, şarkıdaki bir tını
Her biri hatıraların birer parçası
Kimi bir an'ı, kimi sılayı, kimi vuslatı
Anlık o koku, bir söz, bir sima
Neleri getirmiyor insanın hatırına
Burnunu sızlatan göz yaşların
Cümle sözler yalan
İster şiir yaz, ister destan
Binlercesi yazılmış
Cilt cilt kitap olmuş ama
Hepsi roman, hepsi yalan
Anlatması kolay olsaydı
Çıldırtıyor bu iki kelime beni
Nefret ediyorum erken ve geç ten
Dünyaya gelmek erken, sevgiye geç
Sevmek için geç, gitmek için erken
Umutsuzluğa erken, vuslata geç
Bana sormadılar, ben yazıldım
Dertlerim yokluğunun başladığı yerde
Sen olmayınca gönlüme hüzün çöküyor
Gözlerim dalıyor karanlık günlere
Kuşkular, korkular hep orada toplanıyor
Ben orada paylaşıyorum dertlerimi kendimle
Bu kez gülerek yeniden doğdum ben
İlkinde ağlamışım sevmeyi bilmediğim için
İkinci hayatımın temelini ise sevgin attı
Doğum günümü tarih gözlerin de yeniden yazdı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!