Feride Bektaş Şiirleri - Şair Feride Bektaş

Derdini bir döksen destan olursun,
Yad ele söylesen dosttan olursun,
Dostlar düşman kesilir gelir seyre;
Çakallar uğrağı bostan olursun..........FERİDE BEKTAŞ

Yadel sır saklamaz sır verme sakın

Peygamberdir ulu Mevla,
Ali Haydar koca derya,
Hacı Bektaş pir evliya,
Hala dersin yezit yezit….

Eza gördü Al-i aba,

Peygamberdir ulu Mevla,
Ali Haydar koca derya,
Hacı Bektaş pir evliya,

Hala dersin Milcan,Milcan,
Hala dersin Mervan,Mervan...

Hani ne isterdim bilir misin?
Hep bahar olsa hayat,
Taze kalsa her yıl mevsim,
Yarınlar umutla dolsun;
Hep mutluluk olsun isterdim.

Yar sevdandan geçemedim,
Nerden çıktın sen karşıma?
Tersin düzün seçemedim,
Nerden çıktın sen karşıma?

Arsız gönlüm gitme yâre,

Memmed Hüseyin ŞEHRİYAR
İranın Tebriz şehirinde 1906 yılında doğdu çocukluk yılları baba yurdu olan karaçemenin hoşgenap kasabası Heydarbaba köyünde geçmiştir. Köy adını eteklerinde kurulduğu heydarbaba dağından almıştır. Şehriyar 1936 yılında çok sevdiği babasını kaybeder. Bunun üzerine şiddetli ruh buhranları geçirir. Bu sıkıntılı yıllarını atlatmasında annesinin büyük yardımı olur. Bu ızdıraplı ruh halinin tesiri ile çocukluk yıllarının geçdiği bölgeye gider doğduğu yerlerin değiştiğini görür.Annesininde şehriyara farsça değil kendi dilinde şirler yazmasını arzu etmesinden dolayı Heydarbabaya selam şiir'i doğar.Şairimiz 18 eylül 1988 yılıda tahranda vefat etti sevgi ve saygı ile anıyoruz.

Heydar baba yıldırımlar çaxanda
Seller sular şakgıldayıp axanda
Gızlar ona saf bağlayıp baxanda

Ey Mevla’na gizleri aşikâr kılan yüce er,
Her anlam, mana,itibar bulmuş seninle.
Cihanda bulunmaz Konya gibi bir yer,
Varlığınla berekete gark olmuş şimdi.

“Çok şaşılacak şey ben bu iki zıdda aşığım âşık,” dersin,

Zehirden ağların panzehirsiz örmüş,
Ağu yüklü canlar, kararıp morarmış,
Akrep beyinliler saltanatlar kurmuş,
Acep hiç mi hiç yorulup,bıkmaz bunlar…?

Gözleri aç, hırs pusulası çıldırmış,

Hafif bir rüzgar okşuyordu,
Güneşin altında ki baygın,püsküren küçük dalgaları.
Öte yandan ufukları yaran,
Heybetli,azamet bakışlı,
dağlar;
kızgındı,

Dağlarında al mor çiçek oldu mu?
Dallar yeşil yaprağını buldu mu?
Bensiz oralarda murat alan yar,
Ne haldeyim hiç haberin oldu mu?

Yar kadifemsi toprakta gezersin,