Ferhat Arıkan Şiirleri - Şair Ferhat Arıkan

Kar yağıyor dışarda ezanlar yükseliyor
Mezarlıktan geçerken ölüler sesleniyor
Korku ile açmıştım uyurken gözlerimi
Seçemiyordum bende ki kararmış yüzlerini
Sevmenin ne olduğunu anlatacak sandım
Korku dolu kâbustan son anda uyandım

Gece yarısı her yer sokak lambasının ışıl tısıydı

Burası karanlık dünyanın cennete açılan kapısıydı

Yaşamak için koşuyordu ekmek savaşında insanlar

İçimden vicdanlara haykırışım bin ah
Düşünüyorum da düşünüyorum oda hep günah
Vicdanlara sığmadı ruhun yükü bedene
Hep günahtım insana günahı bilmesemde

SENİ SEVİYORUM demek yetmiyor
Okurken bir alamut kalesini
İbn-i Tahir'in Meryem'e olan sevdası geliyor aklıma
Halime'nin Süleyman'ı bekleyişi
Yada Züleyha'nın Yusuf'a teslimiyeti mahkum ediyor
Ferhat'ın Gül'e olan hasretini

Gözlerime dökülmüş yaprakların çiğilleri
Eski bir sayfanın karalanmış yüzü gibiyim
Bulutları hareket ettiren meleklerin gibi
İzin ver tövbe edip secdende ismini zikredeyim

Görünmeyen bir direk tutar göğün katmanlarını

Şimdi bi yağmurun damlası pencereme vursa
Alsa gözyaşlarımı gözlerine savursa
Belki duyarsın sevdanın yüreğimde çarpma sesini
Rüzgarlar nefesime getirdiğinde nefesini

Seni yanımda hissederim usulca gölgenle konuşarak

Kaplar yüreğinin derinlerinde ruh-u revan
Açar kapılarını mübrem ardına kadar
Bir çift çeşm-i ahu uzaklardan bakan
Perdepey dar-ül ikabın ateşleri yakar

Yâre-i dil dikilmez açıldıkça can gider

Yıllar geçtikçe geçmişini özlersin
Gençliğini ararsın saçlarına aklar düşünce
Uzaklara bakıp eski yarini beklersin
İki aşığı parkta el ele görünce

Hatıralarla dolu resimlere bakarken

Güneş pırıl pırıl gülüyor sende gülmelisin
Rüzgar günahta savuruyordu benden sakladığın saçlarını
Peki ya şu bulutlar onlarada bir şey söylemelisin
Ağladığımda senden saklasınlar gözyaşlarımı

Belki bu ayrılık ve acılar bulutun gözyaşlarından

Gökyüzünde kurulu bir salıncak
Haydi sallan bak seni bekleyenler var
Sen yükselmezsen kim ardından uçacak
Bekletme uç uçabildiğin kadar

Yüksel yükseldikçe eller güneşe değsin