Ey yüreğimde dikeni hasret olmuş güller kraliçesi
Sen çiçekleri kıskandıracak kadar güzelsin
Bırakta gel artık şu ayrık otlarını
Sen dünya da değil cennetin en berrak suyu ile beslenmiş
Seven yüreğin kalbine hediye edilmiş çiçeksin
Korkma sevmekten
Üzerime örülmüş evinin duvarları
Yıkılacaktı sanki karşısında durunca
Kapatıyordu kapılar geçtiği sokakları
Geçtiğimi görünce yüreğimden usulca
Gözleri kahverengi saçlarını görmedim
Güzel yaşamalı insanlar güzel gelip gitmeli
Gözleri açılınca bir sonbaharın toprak kokusunda
Gökyüzüne bakıp bir nefeste çok şükür diyebilmeli
Yokluk yoksulluk olmamalı ölümler olmamalı korkularında
Mesela seveni olmalı sevdiği olmalı bu bozuk yaşamda
Bir mendil uzatılmalı gözyaşları yağmura karıştığında
Sıra sıra dizili harabe sokaklarda gecekondular
Herhalde gelmeyecek baksana yıldızlar bile uyudular
Virane olmuş caddeler evler birde seven yürekler
Bak işte kimse yok kimsede olmayacak terkettiler
Hani sonbahar akşamının sararmış yapraklarının hüznü
Hiç gülmüyorsun hiç güldürmeyecek mi yüzünü
Sol yanım idama mahkum edilmiş infazı senden
Yalnızlığımın kalemi de sende hakime hanım
Kır artık şu kalemi de kurtulayım kendimden
Yüreğim bedenimde ama sen yoksun yalnızım
Seni sevdim diye mi söyle bu müebbet
Burası koskoca bir dünya ucu bucağı belli değil
İnsanların yüreği katılaşmış içindeki sevgi değil
Yalanlar doğruları saklar olmuş artık
Hangimiz temiz hangimiz keriz belli değil
Burası koskoca bir dünya ucu bucağı belli değil
İnsanların yüreği katılaşmış içindeki sevgi değil
Yalanlar doğruları saklar olmuş artık
Hangimiz temiz hangimiz keriz belli değil
Gölgene bakardım gün batmadan yerlerde
Gölgeler saklanmış şu karanlık evlerde
Yıkık dökük bir ev içinde hatıralarımı var
Sokağı çıkmaz odalar nemli ve dar
Hep biz olduk yokluğun içine atılan
Hep biz olduk hayvan gibi sürüye katılan
Satılık eşya gibi haraç mezat satılan
Hep biz olduk nedense hep biz
Bu dünyanın derdini kederini çektik
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!