Hayat yaşadıkça uzayan bir köprüdür
Yalnızlık ve hayat birleşince,
İşte o zaman köprünün sonunda bekleyen ölümdür.
Aynaya vuran aksimde,
Ve nice başlangıçlarada biten hayatımın,
Son resmini yüreğimle çektim.
Herşey gidiyor
Arabalar,insanlar ve ben
Herşey zamanı gelince bitiyor
Yaşam gençlik ve sen
Bir zaman sonra unutuluyor herşey
Anılar,fotoğraflar
Sen bende bu mevsim hiç solmadın
Beklediğim sen artık gelmesen de
Ben yine yüreğimde senin aşkını büyütüyorum
Bahçemde hala aşk çiçeklerim açmasa da
Savaşılan değerlerin ödülü,
Hayat tarafından verilecektir.
Bir akşam seni ararken,yürüdüğüm yollarda
Yeryüzü yağmurlarından gönderiyordu anılara
Oturdum bir köşe başına yalnızlığımla
Seyrettim içimden geçen cümlelerin karanlığıyla
Bütün yeryüzünü!
Darmadağın hayaller
Gülümse diyen dostların hazin bakışı
Acıyan duygularda
Üşüyen bir mevsim var Mozartın senfonilerinde
Ve affetmek Tanrının bakışında
Gitmenin ismi konulamadı ki
Durakta oturup hayallerinin otobüsünü mü bekliyosun
Gelmeyecek bir yolcunun karanlığına mı sürükleniyorsun
Hatıraların sitem dolu sözlerine aldırıp
Kendine yazık mı ediyorsun
Başarılar dileyen hayatına
seni bulabileceğim şehirler arıyorum
ay ışığında, dünkü gülüşlerin arkasında
yanımda olduğunu farketmediğim için
çok üzgünüm, çok üzgünüm...
bilsen yanımda olduğun o günü
Çöllerde susuz kalıp yere yığıldığında
Akbabalar etrafını sarıp
Tekrar ayağa kalkmaya çalıştığında
Bir umudun olmasa bile
Umudun varmış gibi ayakta dursanda
Akbabalar seni parçalamasa
sen benim dağlarımdaki
çiçekleri hiç görmedin
yeşil çimlere oturup uzaklardan
beni hiç seyretmedin.
sen benim kalbimdeki
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!