Ne bu son gemidir,arkalarda kalan
Nafiledir ilk gemiye yetişmeye çabalaman
Son gemideki kaderine razı olan sen
Yani sen yine geç kaldın!
Yavaş yavaş ileriye doğru sürükleniyor bedenim
Yok zaten hiç kimsem ne gelenim ne gidenim
Bahtiyarım artık ölmek bizim gibilere mutluluktur.
Ey kalbim seninle gittiğimiz bu son yolculuktur.
Zamanla yetişirsin bana
Zamanla içimdekiler yetişir sana
Kaybolur gözlerinde baharlar
Zamanla her şeyi anlatırsın bana
Sen kış günlerinin soğuk karı
Ziyanı yok gidebilirsin
Beni böyle bırakabilirsin
Ağlamam sen giderken
Gülmem ama
Yaş birikirse, korma!
Sana göstermem.
var mıydı sensizliğin ilk gecesinde
uykusuz kalıp
seni düşünerek ölmek
var mıydı senin kitabında da
seni böyle seveni
yarı yolda bırakmak
Neredesin soğuk zamanların yalnızlığı
Annen ninni söylemeyi unuttu mu bu gece
Ne kadar da zavallı görünüyorsun
Başını eğince yeryüzünün kuvvetine.
Uzun zamandır mektup gelmiyor değil mi
Şimdi git ey yalnızlık
Benden yadigar kalanlarla
Hüzün tufanı bu bıkkınlık
Yine sürecek aydınlıklarda
Hayat senli dönemeçlerde
Yapraklarını bu mevsim çok erken döktün
Neydi seni böyle efkarlandırıp,
Çırılçıplak soyunduran.
Arınmak için günahlarından
Yaprakalarını çok erken dökmene gerek yoktu.
Sen yeşillerinle güzeldin her zaman.
Bir anlamsız cümle var dudaklarımda
Kendimin bile anlayamadığı
Çaresizce ortalıkta dolaşan bedenimin
Acılara karşı direnci var karşımda.
Yenilginin en masum hali,
Yaşadın mı yürekten yaşamalısın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!