hani o estirdiğin rüzgar
talan etti hayat denen o meçhulü
korkusuzca yaşamak için
gittiğimiz her yer başa çıkıyordu
yeni şeyler diye bir şey yoktu
imgelerin gücünde
Yaşamak uğruna ölmeye gidiyorum
Her tarafım da derinden hissedebileceğim acılar
Ah ölüm bugün ne kadar da güzel görünüyorsun
Yolda giderken dökülen
Bir ağaçtan dökülen yapraklar gibi
Beni de nereye savruyorsun.
Aynı olmayacak bir gün içtiğin kahve
Aynı olmayacak yaşadıklarının acıları
Kara bulutlar gelecek,duygularını örtmeye
Sağanak halinde yağacak yağmurlar
Islanacaksın hatıraların derinlerinde
Sevgisiz bir mevsimin sağanağına tutulmuş
Haykıracak karanlıklar batarken sabahın aydınlığına
Hayat dilenen ölüm sokak ortasında,bir cami avlusunda
Bizim biz tarafından bitirilen, yeni zamanların ruhlarında
Acılar karargah kurmuş.
Otuzunda yaşam hiç çekilmez derken
Şimdi o demlerde seni hatırlamak
Hicranlı bakışlarda yüzlerde
Gitmek sokakların tenha caddelerinden
Ve ömür boyu birini sevmeye
Kimin gücü yeter ki!
mavi denizlere dokundum
sen gelmeden önce
ölmeyi düşündüm binlerce kez
sen gelmeden önce...
ölmek mi zordu, yaşamak mı?
Seni hayat bulmadı,bir kapı aralığında
Seni bir çöplükte buldu kader
Hani herkesin bir yazgısı varya
İstisnalar kaideyi değiştirdi
Ve sanada bir kader yazıldı bu dünyada
Rahat rahat yaşayabilesin diye
Bayramlığım yok
Ve annem babam ve kardeşlerimde
Uzun ömrümün ey yalnızlığı
Yine başbaşayız.
Doldur hayalleri kalbime
Birlikte teselli olocağız
Kalpler kırılır
yağmurda hıçkırıklar görünmez
Hayal meyal hatıralardan göçeriz
Akşamlar olur,
Ve biz var mıyız,yok muyuz?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!