Fatma Koyuncu Şiirleri - Şair Fatma Koyuncu

sen miydin bana geç kalan
benmiydim yoksa hayata erken atlayan
sen başka hikayeler yazarken
bu gönül senimi beklemiş yoksa
hani bir şimşek çakar baslar ya yağmur
sende bana öyle geldin deli sevdam

Harkirma deli gönül böyle delice
Seni ne anlayan var nede duyan
Kopsada kalbinde binlerce volkan
Seni bir tek anlarsin gerisi yalan

Korkuyorum...
Ağzımdan çıkacak her kelimeden
Gözümden akan bir damla yaştan
Hayallerimin kırılmasından
Ve en önemlisi sevilmemekden.
Adin dilimde yemin

Eylül dalından kopan umutlarım
Belkide imkansizliğin
Günleri saatlere bölüp satır satır yazdığım
Okuduğum romanlar bile yarim
Sessizliğe değil isyanım
Geç kalmiş bir sevdaya ağıtim

Boğazımda bir düğüm gözlerimde sen
Git dedin ilk defa gidiyorum dedim ben
Kaç kemik kırıldı içimde kaç bıçak darbesi
Kolaymi sandın prens terketmek seni
Ansızın girdiğin dünyamda bahar
Gülücüklerime sebep yolunu gözlediğim sen

vakit gitme vakdi her yer puslu
arafta kalan yüreğim bu sefer bulutlu
kalmanın çare olmadığı yerde
gitmek malesef tek çare .
valizimde sadece cam.kiriklari
ne alsam yanima hepsinde sen olacak

sen gittin
arkana bakmadan
bilmedin romanlar öksüz mısralar yarim kaldı
sen uçarken başka baharlara
küçük bir kalp kışı yaşadı
ne verdiğin sözler yakdi içini

şiirler sustu bu gece
gönül kalemim kırıldı
ne bir çift söz dökülür dudaklarımdan
nede gözlerim konuşur
Içimde kırıldı gönül mameti
yine kabuğuna çekildi

gözlerimiz değmişti önce birbirine
sonra sözlerimiz
saatlerce konuşmadan bakışlar anlatırdı sevgimizi
saatler yetmezdi. günler nede geceler
birbirimize bakarken dururdu zaman
sözcüklere gerek yokdu sarardı gözlerin beni

suskunluğum ve hayallerim kaldı elimde
zamanın tekrarı gibi sanki yine
bu zamana kadar
seni senden başka çözen oldumu
yada seni sen olduğun için seven
kimi için güzel bir bayandın