sen şiirlerime kahraman olan adam
yıllar sonra bana yeniden yazmayı
ve en önemlisi heyecan yaşatan bahar
şimdi ben gidiyorum sessiz sedasız
veda etmeyi becermem bilirsin
zaten ben sadece senden giderim
öyle içim yanıyor ki bugün
kopan her volkan daha çok yakıyor canımi
ve ben hiçbirşey yapamıyorum
sadece susup sessizce ağlayarak
bana yazılan bu kaderi yaşıyorum
Bir ağacın dalı olmak isterdim
rüzgarda sallanarak kendine gelen
her kışın ardından yeniden yeşerip
tabiata yeşil yapraklar sunan
bir okadar güçlü bir okadar narin
ama bir ağacı kucaklayacak kadar
Gözlerin bakmıyor eskisi gibi
Gitme vakdin galiba geldi
Ne çok sevmisdim aslında seni
Kızmıyorum sana üzülme sakın
Isıtamadım kalbini ne yapalım
Sen özgür kuşların efendisi
bir kuş olup kanat çırpsam özgülüğe
kanadimda ne hayatın yükü
nede kalbimde hüzün olmadan
önce bir deniz üzerine süzülsem
mis gibi kokusunu almak için
sonra ormana yönelsem
vakit kavuşma vakdi
sevdanın aşkıyla bedenin ruhuyla
hani bitmek bilmeyen saatlerin bittiği
gözlerin hasretle yol gözlediği
kelimelerin bitip sadece gözlerin konuştuğu
ayrı bedende bir nefes olma vak di
kapat gözlerini ey gönül
bir deniz kenarında yürüyen
bir genç kızla bir erkek
kız utangaç ve gururlu
erkek ise toy ama sevgi dolu
kızın gözleri hep kumlarda
keşkelerle kurulu bir hayat yaşıyoruz aslında
hep birşeylere geç kalıyoruz yada erken
bazen bir bakisda yakaladığımız huzur
bazende yazılan iki satırda
ama elimizde hep malesef
simdi hayallerimiz hep eksik
ruhumun gemisi kiyi ya vurdu
Içimde açan çiçekler tek tek soldu
uykum firara çıkdı
gönlüm yasa boğuldu
sen gittin ya baharım
bende herşey alt üst oldu.
Belkide ilk defa korkuyorum adamım
Kelimelerim yetersiz geliyor susuyorum
Seni bu kadar severken kırılgan yüreğim
Sende yer edememekten titriyorum
sevgi neydi emekdi biliyorum
Ve ben emek veremedim galiba
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!