Sultan yaptım seni kıymet bilmedin
Git artık işine azlettim seni
Hâl hatır sormadın, bir kez gülmedin
Yıprattın boşuna azlettim seni
Ayak basma sakın gönül ilime
Dünyada bahtiyar insan
Ne anlar bedbaht olandan
Cenneti ölmeden gören
Ne anlar bedbaht olandan
Mesele değil anlatmak
Hayat tarzı bana çok yakın gibi
Kızdığım şeylere o da kızıyor
Öfkesi, sevinci, duygusallığı
Bakışları sanki bana benziyor
Birikmiş çok şey var, konuşulacak
Ramazan inşallah affa vesile
Tekrardan kavuşmak ümidi ile
Gerçekten yaşamak muradı ile
Ümmetin bayramı mübarek olsun
Yetimin de garibin de güldüğü
Sıcakta üşüdün, soğukta yandın
Her gülen yüzleri gerçek dost sandın
Aylar, yıllar geçti; sen hep aldandın
Bırak artık gönül, beceremedin
Âleme darılıp kendini üzdün
Bazen taşa buğday eker beklerim
Ümit dolu ufka bakar beklerim
Bazen toprak alır beni koynuna
Toprağa karanfil takar beklerim
Ümidi kirletmem, yıkar beklerim
Geldiğimi görsem ömrün sonuna
Henüz daha tanışmamış olsak da
Bekleriz değil mi, birbirimizi?
Hiç ümit kesmeden, “elbet” diyerek
Bekleriz değil mi, birbirimizi?
Aramızda engel mi var, dağ mı var?
Hikâyeler farklı, insanlar farklı
En önemli unsur vicdan ve saygı
Gözünle gördüğün, yanlıştır belki
Değişir hayatta bazen dengeler
Umduğun değildir belki gölgeler
Ne söylersek söyleyelim hepsi boş
Rüzgârın şiddeti belli mi olur?
Yaş denilen kuru, kuru denen yaş
Yağmurun hiddeti belli mi olur?
Tek gerçek şu an da nefes almamız
Geçmişte saklı o duygu
Benden sana hayır gelmez
Kalmadı içimde sevgi
Benden sana hayır gelmez
Uzaktan bakman manasız
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!