Fatih Suretli Şiirleri - Şair Fatih Suretli

Ne zaman bir umuda tutulsam,
Çıkmazlarda buluyorum kendimi.
Günler çalınıyor
Ömrümün takvim yapraklarından
Bu sabah ta
Sırf senin için açıldı gözlerim

Bir bir sürgüne gidiyor
Yüreğimdeki sevdalar
Kimsenin umurunda değil üstelik
Bu yangın
Bu mahşer yeri
Artık prangaya vuruldu

Bir ses ver tükenmişliğime
Yalan dünyanın çıkmazında
Güller ekmişim meğer
Kaya diplerine
Oysa sana idi
Yalınayak sevdaya koşmalarım

Sesim bir yangın çığlığı
Volkan olur patlarım dağlarından
Geriye bir şey kalsın istemem
Sende gittikten sonra
Alsınlar beni benden şimdi
Vursunlar sürgün yüreğimi

Selam olsun gül yüzüne
Kanmayasın el sözüne
Dünyayı büyütme gözüne
Başı sonu hep yalandır dünyanın

Namertlere muhtaç olma

Yalnızlıklar ellerime tutuştu yine
Uzaklarda sessiz bir çığlık gibi
Kaldı sesim
Sonra bir avuç ateş
Tutuştu bedenimde
Küle döndüm bir akşamüstü

Bu vedasız bir ayrılığın öyküsüdür.
Kınsız bir öfke gibi,
Saplanır böğrüme gecenin hüznü.
Vakitsiz hasretler düşer yürüdüğüm yollara.
Bilinmez acılar yüklenir yorgun sırtıma.
Bir yağmur tutturur gökyüzü

Hiç ummazdım bu vedasız gidişi
Bir yangın ki hiç sönmüyor ateşi
Yokluğunda kararttılar güneşi
Aydınlığım sen olmuş, karanlığım sen

Gidişinle zincirlere vurdun gönlümü

Yüreğim, baharım
Şimdi uzaksın biliyorum.
Sensiz bir kentin çıplak sabahındayım
Gözlerin gözlerime bakıyor
Bu kentin mavi gözlerinde
Bense deli divaneyim hasretinden

Ne yana baksam
Gözlerin takılıyor gözlerimin içine
Değişmeyen bir köşesin
Ömrümün sokaklarında
Neden diyorsun
Daha ne olsun