Cama bakıyordu,düşündü neredeyim seneye şu an ?
Perde kapandı yeni perde açıldı
Siyahı görüyordu,sesi çalıyordu
Düşündü ben neredeyim ?
Kıpırdasa olmuyordu,sesi gitmiyordu
Pencerene sarkan dalları hatırla
Biri bendim,asılı kalırdım yanında,
Bedenim ayrı kalsa da ruhum hâlâ o ağacı andırır
Tüm benliğimle pencerenin altındayım
Işığın vurduğu yer yalnızlığımla kararır
Kabuklarıma sarılı acılarım içime içime yakarır.
Rahatsızım her şeyden,
Rahatsız olmaktan da rahatsızım,
Ama rahatsız değilim hiçbir şeyden,
Bu kadar rahatsızsam rahatlık nedir?
Olmayan rahatlığın rahatsızlığı olur muymuş!
Çaktı beynime şimşek,geldi acıyla keder,
Solan umutların cenazesi kalktı buymuş kader.
Şimşek öyle güçlüydü ki çınladı kulağımda sesler,
Ölmedi bedenler fakat yaşamadı kimseler.
Toprağa akan bu gözyaşlarım olsaydı eğer su
Dirildi bu akır yaşardı üstünde çiçekler,böcekler
Yaşatsaydı bu gökyüzü martıları
Onlar da göçer,yaşardı burada
Tabiat harikaları bilirler doğru yeri
Güzellikler arkalarında kalıyor insanların
Dönüp bakmaktansa durması yetiyor
Bir tablo gibi sergiliyor ardında
İnsan önde,sevgi ve mutluluk geride.
Var oluyor insan tümüyle,
Gözlerimi kapattığımda zifre
Son gördüklerimi düşlüyorum gözlerime
Kapanırken açılıyor düş perdem
Mesafesi kalanların görüntüsü kadar.
Arta kalanlara artık dediğinde
Firar etmiş özgürlüğüm kafesten
Kalmış yalnızlık girdap gibi hiçlikten
Ne pişmanım ne de suçluyum bu hakikatten
Her yol bir sonuçsa tek olayım ilelebeten
Sanmak,mühür vurulmuş elem,
Dönüşü meşakkatliysede yapar kimi adem,
Lakin eklesin kalbe dem,
Denmesin kaderden gelen kem.
Zira eden idi,bulan idi,sinemi veremdir,
Eyle ki pir-ü pak,Tanrı keremdir.
Tüm gücümle çekiliyorum sahilime
Her parçamı toplayıp ekledim kendime
Gidiyorken,kalanlar ulaşamasın hikayeme
Zira istemem,ışık tutmayın zihnime
.
.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!