Bu acılı yıllarım
İçimde yara açtı
Şu acılan yaralar
Bir türlü kapanmadı
Gönül yarası değil
Yavrum ben kime
Derdimi dökeceğim dersin
Oğlum buranın sensiz
Tadı çıkmaz dersin
Ayak ile dil
Ne kadar lazımmış meğer
Sıkılınca dağa kaçmak
Nefes kısılana kadar
Rahatça haykırmak gökyüzüne
Artık yeter diye
Bir çılgınlık yapmak istiyorum
Yar senin uğruna
Korsan olup uçak kaçırmak
Sokağına düşüp kokunu hissetmek
Daha yakından, sıcacık
Simdi nerdesin, neden boşuyorsun
Uçurumlardadır seven kalbim
Saçımı süpürge etmedim mi senin için
Aşçın, eşin, hayat arkadaşın
Evladımızın annesi olmadım mı canım
Bahrimiz her gece seni sayıklıyor
Sızıp köşeye devirirmişsem
Evet şişe devirdim
Sinirden gizli ağlıyorsam
Aynen bendeniz sinirlidir
Sonsuz isteğimi zehirle zıkkım içip
Derin düşüncemi kalemin silgisi siliyor
Romanın sayfası birer birer yırtılıp
Ömrümün defterine karalar yazılıyor
Sevda çiçeği ilkbaharımdan kaçıp
Belki bir gün sonum gelir diyerek
Bugün kalbime toprak koydum,
Sevdiğim kız gözyaşlarıyla ağaçlarda,
Çiçeklerde yaşatsın beni diye
Belki bir gün sana sormadan
Artık ya uzaktaki aşk
Ya umursamadığım şöhret
Yada parayla mülk gözümdedir
Kör bebekle çocuğa
Gözlerimle umut ışığı olabilmektir
Tek arzumla mutluluğum
Bahar yorgunu geldim
Sürünecek haldeyim
Tek kıvılcım beklerim
Mutluluk kervanına.
Ağacı yorgun ettin
harkuleda tebrık edıyorum