İnsanlık yetim kalıp
Yavan ekmek bayatlar
Dost katık bulunmayıp
Aç gezerler biz ölünce
Gönül yağmuru bitip
Bu can,cananına muhtaç
Bu gönül,kalbime yenik
Bu yüz,tebessüme yasak
Bu gülüm,bülbüle hasret
Bu gurur,yaşamaya tutsak
Bu ömür,oynamaya vasat
Bu dünyaya bir insan geldi,
İlginçtir bunun canı can değil.
Daha iki günlükten
Bunun canını hiç zannediyorlar
Bunun canı can değil patlıcan.
Bu kulak neler duydu neler,
Bir kızı bin kişi ister bir kişi alır dediler bana,
Ben istemedim ki
Sadece gönülden sevdim,
Seveceğim,özlüyorum.
Sevginin adaletine inanmasaydım
Bir lokma ekmek yutarım
Tam beş kat acı çekerim
Burnumdan gelir lokmalar
Anlatın, bu nasıl hayat
İlkbahar gidip yaz gelir
Çift gözlerin rengi
Gökkuşağı yapar
Yeşil mavi olur
Rüyalar güzeli
Adı gibi yaşar
Sen simdi konuşma arkadaş,
Sabaha kadar ben konuşacağım.
Ağzını açma
Dertli arkadaşını sabaha kadar dinle.
Dün gece ben uyuyamadım,
Nasıl uyuyayım yahu,
Manalı gözünü sevdim bilesin
Bakışınla döv de, kaybolup gitme
Hafızama kazdım tatlı dilini
Kör kurşunu sıkta, dilinle sövme
Resmin göz önümde, bakmadan yatmam
Ela gözlerinden nem,
Kumral yüzünden papatya,
Pamuk ellerinden sevgi,
Yumuşak dizlerinden yastık,
Uzun saçlarından rüzgar,
Temiz kalbinden aşk,
Biri ölmek ister
Diğeri kanserine kahrolur
İşte hayat böyle gariptir
Duada da başkasına bencildir.
harkuleda tebrık edıyorum