İlk durakta inecek bir yolcuydun bende
Cebinde yalan yanlış
Yol üstü uğrak bir tüccardan alınmış
Ucuz bir hikâye
Güzelliğin ise bir karanfille eş değerde
Adı sanı mühim olmayan
Sana şiirler yazan biriyim
Adının içinde poyrazlar estirdiği
Sana hep uzak, ama hep yakın birisiyim
Aydınlıklardan karanlık ufuklar biçerim
Hani bir gün olurda sevdaya kurak kalırsa yüreğin
Beni bıraktığın uçurumdan geri al
Ellerin üşüyorsa, titriyorsan hatta
Beni bıraktığın uçurumdan geri al
Hep imkansıza iskan oldu yüreğim
Kirletilmiş sözlerin keskin dönümlerinde
Düğümlenmiş bir gece saklıdır
İki ürkek sesten dökülür nağmeler
Hüzzam tat verir, diller ayrılık besteler
İntihar suskunluğa maruz bırakılmış nefesler aynalarda
Senden sonra
Hala ne bekliyor pencere kenarında
İhtiyar gözlerim
Vefasız oğlanı mı
Hayırsız kızı mı
İnan ki bilmiyorum
Bir gün elimde menekşeler
Sokağın köşesinde beklesem
Bir iki dize Atilla İlhan
Ben sana mecburum
Gerisi gelir desem
Fiyakalı giyinsem
Köşe başında vurdular Mehmet’i
Koltuğunun altında iki ekmek birde gazetesi
Geceyi yırttı iki kurşun sesi
Köşe başında vurdular Mehmet’i
Ay bütün yıldızları tutsak etti
Beni terk edip gittiğin gün
Sonbahar yangını yürekleri anladım
Güneş rengi yaktım umutları
Beni maziye hapsettiğin gün
Hayat bir ütopyadanmış anladım
İnsan bir kez sever
Ben mektupları hala aynı adrese gönderiyorum
Her seferinde gardiyan geriye getirse de
Elimde değil seni biriktiriyorum
Güneşsiz cümlelerimde
Yirmi adımlık hürriyetim var avluda
Karşılıksız sevmek bir yangının ortasına düşmeye benzer
Alevler sarar dört bir yanını
Her yangın söner sanırsın
Bu yangını söndürmeye kudreti yetmez denizlerin dağların
Her gün donar aklın uzak bakışlarda
Sen seversin, sevilmeyi umut edersin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!