Ezan Çiçeği Şiiri - Halil Kumcu

Ömrümün sonbaharının lütfu, sevdanın karası;
Gözümde kokarsın, mutluluk yaşımın gül yüzü.
Tam da ortasına düştüm, kalbinin ezan çiçeği,
Ağustos gülü, ipil ipil yağdın yüreğime, arife günü.

Kayboldum çölünde, serabın ardı yine serap;
Alın yazım, gözüm gözünde yanıyor, yürek yaşım.
Yazar mı kalbine kalbimi, aşkın kalemi?
Sen susunca dünyam susar, nefessiz kalırım.

Öyle bir ateş yaktın ki içime, Mürsel’deki kara sevda;
Su olup çağlar, rüzgâr olup eser, kuş olup uçarım.
İki cihan saadetim, al ömrüm, ömründe yansın;
Tuz buz olsam da ben, senin kalbinde yaşarım.

Tükensin varsın ömrüm, aynı yangının alevlerinde;
Gönül dünyamda seni buldum ya, ölüm gam değil.
Kalbine ektim aşkımı, yüreğim yüreğinin azatlısı;
Ey sol yanım, damarlarımda sen akıyorsun, kan değil.