Eyup Şahan Şiirleri - Şair Eyup Şahan

Kaldırmış gögsünü gider yoluna,
Kurban olsam Makbule’nin boyuna,
Bir ömür veririm girsem koynuna,
Duygularım sana deniz Makbule.

İçimde yangın var, dışarım serin,

Kocaali’nin Güzeli

Kocaali sende bir güzel gördüm,
Ömrümden bir çivi söktü ben yandım.
Ağrımaz başımı ağrıya sardım,
Düştü omuzlarım çöktü ben yandım.

Yalnız bir odaya girip varınca,
Afakanlar basar akşam olunca.
Oy deyip düşüne yumruk vurunca,
Fırtınalar kopar akşam olunca.

Dert yanarsın duymaz duvarda resim,

Senden ayrılalı gülmedim inan,
Bundan divaneye döndüm güzelim.
Eğer halim sana olmazsa âyan,
Gönlün sorumludur bundan güzelim.

Damla damla girdin yayıldı kanda,

Aşkında var bir gururu
Gönül sevdi berrak duru,
Kavuşmak nasıl mı soru?
Söyleyemez dil oldun ben.

Sevgide sel baştan aşar

Dünyaya lüzumsuz fazlamı geldim,
Dertleri beraber bölüşsek gönül!
Yeryüzü yaşanır yer diye bildim,
Bir yanlışlık varsa görüşsek gönül.

Güldürmedin beni dünya düzünde,

Bir kız bana sordu emmi nereye,
Emmiyi bir kurban seçti bilmiyor.
Bu masun yavrucak vurdu sineye,
Derdiyle böldü de biçti bilmiyor.

Sorunca söyledi garip yavrucak,

Eleği Duvara Astırdı Gönül

Kar yağdı başıma yetmez mi artık,
Onca poyraz yeli estirdin gönül.
Senin yaptığına kâr etmez mantık,
Sonunda beni de küstürdün gönül.

Yazmasında yeşil oya
Gel sarılak doya doya
Endam uymuş usul boya
Kâkülü sallayan dilber!

Bulut döner gök uyanır,

Has bahçeler çiçek açtı biline,
Görenlerin destan oldu diline,
Gülün dikenleri battı elime,
Yoldum dersem gardaş,duyda inanma.

Neler gelir neler yaşayan başa,