Hayat işte.. Ya anlıyorsun ya da bir anlam veremiyorsun.. Kimi zaman idame ettirmek yaşantını, kimi zaman aşık olmak doyasıya.. Ya doyumlara dalıyorsun o zaman ya da doyumsuz kalıyorsun ansızın.. “Seviyorum” diyorsun ama kime, neye diyorsun bunu, anlamıyorsun..! Belki keşkelerden uzak yaşıyorsun ama her bir duygu göçünden sonra keşke dememek için neleri göze alıyorsun…
İnsan seviyor işte. Hep iyi olacak değil ya kimi zaman kötüyü seviyor insan ve belki de acıyı.. kimi sonunu bilerek yapıyor bunu, kimi de aldanışlarda mahkum kalıyor.. Bazen de güzel günlerin hatrına diyor.. Peki güzel şeylerin gerçekten hatrı sayılır yanı varsa neden yanlışlar oluyor ve neden üzülüyor insan..? Artık sorgulama ihtiyacı bile bulamıyorum kendimde; çünkü işte bu hal içinden çıkılmaz bir durum oluyor kendi içinde..
..
Belki değersiz ya da saygısız olmaktan daha iyidir karşılıksız sevmek. Çünkü sen bir değeri olduğu için birine “seni seviyorum” diyorsun. Ve saygın da varsa eğer, üzmezsin ne olursa olsun sevdiğini.. Karşındaki insan sende bir şey hissetmese bile anlayacaktır elbet; ona verdiğin o muhteşem değeri.. Ama bugün ama yarın..
Sonrasında saygısız olmaktansa karşılıksız kalmak daha hayırlıdır en başında.. Ve göreceksin ki gerçekten karşılıksız kalan aslında sen değil, saygısızlık yapan olacaktır.
dikkat eylem var!
içimde isyan çıktı;
feryatlar, figanlar,
grevler sana karşı..
sendika kuruldu,
ikimiz de biliyorduk
parça parça yalnızlığı..
hükme boyun eğip
paramparça kalmayı..
biliyorduk ikimiz de
yazarsam şiir,
okursan aşk olur tutkularım..
kendimi bilmezliğim,
düştüklerim,
koştuklarım..
göçebe yaşantıların
ufuksuz adımlarında,
zoraki bir sevdanın
yaşama dair kırıntısında,
öznesini bekleyen
garip bir yüklem edasıyla,
zaman zaman yarım bırakıyorlar beni; bir noktayı bile çok görüyorlar cümlemin sonuna..
alışıla gelmiş savaşların en hırçın kahramanı ilan ediliyorum aniden; sorsanız neden olduğunu bilmeyen çok insan var şimdi.. zamana karşı yol almak mı! önce harcadığımız zamanların hesabını vermek lazım dediğim de ise tozlu raflarda buluyorum kendimi..
ve şimdi sorgu sual edilirse eğer, tozlu raflarda unutulmuş bir kitap gibiyim diyecek olurum. geçmişte çok okunmuş, sayfaları cümle cümle hatta kelime kelime ezber edilmiş; kimi zaman irdelenmiş ve kimi zaman ise ziyan edilmiş birkaç fikrin kahramanı eski bir kitap..
ve asıl şimdi yine sorgu sual edilecekse eğer; kahramanı yoktur aslında her bir hikayenin. ama her bir hikayenin kaybedeni vardır. öznesi veya gizlisi..
yazdıklarımın en güzeli henüz okunmamış olanlarıdır belki..
ben hep kendime esir kalmışım asıl..
uzanamadığım yarınlarım,
dindiremediğim geçmiş zaman sızılarım
ve susturamadığım gönül rahatsızlıklarımla..
sormamışım!
sorgulayamamışım bir nedense kendimi;
gariptir bu hikaye oğlum;
adına aşk denir..
kaçamazsın ondan
kolay kolay
ve çabuk yakalanırsın bu illet,
Ya kaybetmişsindir bir kere,
Ya da kaybetmeye yüz tutmuşsundur çok kere..
Boşuna çabalama be arkadaşım.
Bir adım gibi gelir sana
Lakin çok ileridedir ulaşamadıkların.
Bir sevgili olsun mesala adı,
bekleten insanlardan
korkmaz oldum son günlerde;
çünkü bekleten insan
"ben"leriyle yaşayan bir yaratıktır..
bir bakışta,
bekleyen insanların da
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!