Eyüp Gergin Şiirleri - Şair Eyüp Gergin

mahkum kalsak bize
gardiyana tuzak olsak,
bir var desek, bir yok;
candan cana nefes olsak..
yazsak,
çizsek,

sana diyemediklerimden ötürü yargılama beni!
ki onlar, benim suçlarım olmasın..
üzerime bir ivme ile düşen sana olan sevdam;
her bir adımda karşıma düşman olup çıkmasın..

ben bu yola baş koydum diye, sen de tutup şimdi yoluma taş koyma olur mu! .. taşı alıp fırlatmak kolaydır sonsuzluğa; ama bir yüreği taş yapmak, görmek onu öyle, işte bu zor olandır..

Düşünüyorum anne!
Var ile yok arası kalmayı mesela.. Bir gün kalıp, diğer gün gitmek gibi. Çok yorulup sonra ara vermek gibi..

Düşünüyorum anne;
Düşlediğim bir hayali gerçek yapmak için boğuşup, sonra farkında olmadan düşlerimden vazgeçtiğim, onları unuttuğum o anı düşünüyorum. Koyulup bir yolun ortasında bazen ve bazense sonralarında biraz unutulmayı, yapayalnız bırakılmayı görüyorum.. Çok değil...; biraz mutlu olmak için hem kör hem sağır olduğumu görüyorum. Suçum mu? Suçumu bulamıyorum ki..

çok sevme beni; başkalarına da bırak biraz! katlanabileceklerse mutluluğuma, bırak onlar sevsin beni..

sen iyi bir insansın deme bana; hele ki bana iyi geliyorsun hiç deme! alışabileceklerse "iyi bir insana", bırak onlar sarfeylesin bu cümleleri..

körleşip gidecekse bir gün, hiç zorlama ümitlerini! başarabileceklerse eğer, bırak onlar görsün yüreğimi..

aklından geçirmeyenin
gözünün önünden geçmek anlamsız;
inat edip, çabaladıkça
ancak göze batarsınız..

Çok uzun bir yoldur;
Bir hikmet deryasında,
Gardiyanlar göz dikmiş
Mapushane içindeki insanlara..
Bir feryad duyulur sonra
Anasından ayrı düşen oğluna;

..
hani ardısıra bakakalmıştım; dilimi kesmişlerdi sanki de bir kelime bile edememiştim ona.. çok zaman sonra bir yola çıkıp yine kendi kaderimle, aşık olmuştum herhangi birine.. herhangi bir zamanda, herhangi bir uğurda.. hani tutup ellerinden, gökyüzünün en hırçın bulutlarıyla yağmur kavgası yapmıştık; gözyaşlarımızın esiri olarak.. daha sonrası, ki zamanın en acımasız anlarında, seviyor olmaktı gidip geri dönmeyecek olanı.. ağlamaktı biraz ve düşlemekti geçmişi; nitekim, yalnız kalmaktı en acımasız yanı.. şimdi mi? şimdi; seferber edip yüreğimi verdiğim umutlarımın karşılığında, tutulmayan sözler var elimde! her bir gidenin, kirli yüreği var elimde! her bir dokunuşun, acı hatırası var elimde! .. hatta; dahası, geri gelmeyecek olan birçok gidenim; alıcısından geri dönen iki buket çiçeğim; ve hatrına hatır katıp, hatıralara açık kalan yüreğim var....

aldatılmaktan değil de
insan asıl aldatmaktan korkmalıdır!
çünkü aldatan insan;
“aldırmak” fiilinden yoksun kalandır..

bekleyen insan;
biraz kendini kandıran insandır..
aslında her bir gidenin dönüşü;
bir sonraki gitmenin adıdır..

tam aşık oluyordum ki
uyandım birden;
geceleri uykumu kaçıran
biraz sen biraz senden..
aşka aşk katınca
gidiyordu sondan gelen;