Esma Özdemir Şiirleri - Şair Esma Özdemir

Ağır geliyor inan, yaşamak bana ağır!
Dilim dolaşık, gözlerim boyalı, kulağım sağır;
Üç maymunu bulursan yanıma çağır!
Rahatlatamaz beni
Ne Polyanna, ne Midasın Kulakları Öyküsü
Ne de Marko Paşa Dostum; hayır...!

avuçlarımda olmanı isterdim;
uçmayı öğrenen bir kırlangıç yavrusu gibi
özgürlük telaşında
kanat seslerine karışmış
kaynayan yürek atışlarınla...

ne zaman gelse gözümün önüne
senin bir bakışın;
düşer yüreğim derinden derine
has bahçeler içine
gezinir durur üçgen ayaklarım
çırpınır pembe pembe...

Ağu gözlerinde merhem saklama
Acılı çehrenden cennet yollama
Hançer dillerinden şerbet akıtma
Kandırma gönlümü; arzular seni!

Menekşe mavisi çalan gözlerin

bir kahkaha atarsın çılgın, delice
kalbin burkulsa da gülersin işte!
eski elbiselerini çıkarır gibi
heyecanla üstünden
farketmez, yenisini giymesen de
sadece, kurtulmak istersin

Nasıl oldu, bilmiyorum
Gözlerindeki mananın
Derinliklerinde buluverdim kendimi
Bir an.
İki billur akıntı
Sürükledi beni

Önce, kendine sormak herşeyi
Kendinde bulabilmek mutluluğu
Evvela kendinde aramak iyiliği
Canavarlaşmış en kötü duyguları bile...

Aklını kendi hizmetine sunabilmek...

serin bir sonbahar akşamında
soğuk bir ilkbahar sabahındaki
çiğ damlası kadar
taze, duru ve
saflığın sevinciyle
yağıyorum; ince ince sessizce

Yalnızlığa gömülü gecelerimde
Bir mavi aydınlık dolar içime
Karamsarlığa tutsak yüreğimde
Bir mavi hürriyet açar kapılarını...

Mavi hayaller süsler düşlerimi;

Bak, sönüyor ateş
Geliyor rüzgârlar üstüme üstüme...
Hışım gibi yağıyor yine yağmur
Tozumu dumanımı kattılar birbirine!
Bu son çağrıdır yeşillim, uyan!
Bak, düşüyor ağaçtan yapraklar