Esat Erbil Şiirleri - Şair Esat Erbil

Öz yurdumda bir kul olsam,
Ordan kaçmam namusum var,
Fakirlikten bir gün ölsem,
Elim açmam namusum var,

Melek yüzlü bir yüzüm var,

Erbilimi süslendiren yüksek meşhur Kale’di,
Birde sultan Muzaffer’in minaresi laledir,
Tarihlerde değeri var bütün yerden aladı,
Ataların yurdu olan serbest şanlı Erbil’ im,
İnsanlığa kolun açar ölmez ünlü Erbil‘im,

Gittin gülizarım
Neden geri dönmedin?
Bir suç mu yaptık
Hiçte bilmeden.
Yolunda engel mi var?
Yoksada kadar

Uzak yollardan...
Garip diyardan... Selamın aldım
Canlandıran duyğuna...
Gönlünde çizdiğine...
Düşünüp daldım.
Öyle düşündüm... Daldım...

Ağlatma... Yeter
Sil göz yaşların,
Sana yazıktır
İçin için ağlamak.
Bir bak gözlerimin içine
Bütün gizlenen

Senile evlenmek arzumdur inan
Ne kadar uzaksın kalbe dolursun
Kalbe emir ettim sevgiliye yan
İnşallah nesibim he sen olursun.

Seninle yaşamak hayalın kurdum

Qale gözümde bağdı,
Uzaklığı bir dağdı,
Sanki dün bıraxmışam,
Hepsi gevlimde sağdı.
***
Men qale uşağıyam,

Bizden yeter güzel doydu
Yad ellerden kuldan sorun
Beyaz gelinliğin soydu
Siyah, sarı, aldan sorun.

Birbirmize olduk ipek

Seherden kalkandam özlerem seni
Söz üste kalmişsan gözlerem seni
Gönlümün içinde gizlerem seni
Başımın tacısın gönlüm sultanı
Dön bana dön bana sevgilin tanı.

Seni sordum güllerden solup avuldu,
Gelinler hep güldüler dullar ağladı,
Güller yaprağın döktü bağlar kavuldu,
Bağ sahipsiz bağvan yok güller ağladı.

Seni sordum tek aydan ondört gününde,