Esat Erbil Şiirleri - Şair Esat Erbil

Nem kaldı...
Senden başka
İşte garip, kimsesizim
Nem kaldı...
Söylemezmisin?
Bu ayrılığın sonu ne olacak?

Sen bana vefa dedin,
Sürelim safa dedin,
Alamı keyfe saldın,
Benimçin cefa dedin.

Sen bana ölme dedin,

Duz ekmege
Qattılar duz ekmege
Nece göziv tutmadı
Xor baxtıv duz ekmeke.
***
Duz ekmekten

Ömürde kaldıkça
Bir dileği
Gerçekleşmek
İstiyorum.
Doğaya bir güneş
Doğsun,,, Hiçte

Kale sen
Erbil'e tek Kale sen
Etrafiw qaçırtma dost
Sora yalğuz kalasan.

***

Olmasan
Saat aldıw olma sen
Alam hepsi yanlışsa
Sende doğru olmasan.
***
Dil açar

Ne kadar kaçarsın, git uzaklara
Kalbim bende değil, geldi sizlere
Yüreğim elinde, sok tuzaklara
Kalbim bende değil, geldi sizlere.

Bir çok neden vardır, Efsane gibi

Adın İhsan Deden Ali,
Soyun özü Doğramacı,
Bir pir olup yoksa Veli,
Kurtar bizi Doğramacı.

Sesleniriz uzaklardan,

Gurbete düştüm budur kaderim
Derdi gizledim eller bilmesin!
Gönülde kaldı gamım kederim
Derdi gizledim eller bilmesin.

Acılar çektim çile bitmedi

Erbilimi süslendiren yüksek meşhur Kale’di,
Birde sultan Muzaffer’in minaresi laledir,
Tarihlerde değeri var bütün yerden aladı,
Ataların yurdu olan serbest şanlı Erbil’ im,
İnsanlığa kolun açar ölmez ünlü Erbil‘im,