Esat Erbil Şiirleri - Şair Esat Erbil

Uzaklaş benden Allah aşkına
Halimiz döndü garip şaşkına
Kader bağladı aşkım aşkına
Ye birden bire aşkımız bitsin
Yoksada kavuşup çileler gitsin.

Sevdim birisini sordum nereli?
Cevabım verdi dağlar maralı,
Aşığı oldum da kaldım yaralı,
Kaş, kiprik, yay ok, yanak kırmızı,
Aklımı aldı Erbil’in kızı.

Bir görüşte
Kalbim kuşattın
İçine girdin
Yaralarım kanadıkça
Sense
Sultanlık tahtında

Aşka düştüm çetin halim
Senden başka kimi seçim?
Sen rehberim sensin dalım
Mühabbetin dolmuş içim
Gitme uzağ aklım alma
Başkasına kaçıp dalma.

Acıma sende
Başkaları gibi
Sırtımdan vuranlar çoğaldı
Merhemetsiz ol... Sen de...
Onlardan farksıssınız.
Kimler vuramadı ki?

Sensiz yaşanmaz bu hayat acı
Geceler yatmam yürekte sancı
Dünya bir garip bende yabancı
Ağlaram bilmez kimse derdimden
Garip kovuldum baba yurdumdan.

Bel bağlamam hiç sana
İmanın yoktur felek
Gözüm boyattın kana
Amanın yoktur felek.

Varmaz oldum murada

Zülflerin kemend oldu
İki gönül bend oldu
Allahın kitabına
Aramızda and oldu.

Gel yanıma görüm yar

Bildim soğuk oldun, oldum köz ateş,
Sen sıcak olunca ben alevlandım,
Mektubundan belli gönlün olmuş taş,
Kadahlar dolunca ben alevlandım.

Dediler küsülmüş yar sizden neden,

Dumansız bir ateş gönlüme koydun
Neden bu halime acımadın yar?
Aşkından titreyen yüreğim oydun
Neden bu halime acımadın yar?

Delice aşkına başsız atıldım