Esat Erbil Şiirleri - Şair Esat Erbil

Zaman aynasında durup konuştum,
Geçmişle görüştüm sorup tartıştım,
Bir an dalıp güldüm, bir an vuruştum,
Bir ses duydum dedi: Yüreklere dol,
Gönül tellerinde sazlar gibi ol.

Seni gördüm hayal dedim
Aşka düştüm sensiz nedim
Öz köyümden nere gidim
Bir ümide gönlüm bağlı
Beçareyim sinem dağlı.

Kimseye inanmam sözüne kandım
Yolunu bekledim neden gelmisen?
Dillere düştüm oduna yandım
Habersiz kalmışsın hale bilmisen?

Çok hasut sevgimiz bozmak istedi

Biz istemeden ayrıldık neçar
Gelenler çoktur bir kelam gönder
Uzaklığın yar yaralar açar
Bari oradan bir selam gönder.

Bütün güllerim bağımda solsa

Gönüllerde,
Yanar dağlar......
Içimizi......... Yakalıyor
Yüreğimde.......
Çoktur dağlar
Fışkırıyor kızıl kanı

Tutmayın benden
Sitemde etmeyin
Bu gece bir başka birsiyim!
Geldi ateş
Mesagın
Her şeyi

Bak Tanrının hikmetine,
Dağ derede vardır fiğan,
Fani dünya servetine,
İnsan oğlu verer kurban.

Bu dünyayı seven çoktur,

Sen ey uzaklara mechüle giden
Bir halımı görde sen berbad eden
Sensiz dayanmıyor inan bu beden
Geri dön benide bir al yanına
Ağlayan aşığın girme kanına.

İnsan var gözü kördür,
Onun kolun burma dost,
İnsan var özü kördür,
Eline el sürme dost.

Güç ver erler koluna,

Ağlama yüreğim
Yalnız değiliz...
Dünya hepsi bizimle değilse
Ama insanlar hep
Bizimledirler....
Gazze gönlümdesin