Esaret Kuşları Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Sana söyleyemediklerimi şiirlere yazıyorum,
Kelimeler kanatırken dilimin ucunu.
Sana mavi bir şiir yazmak istiyorum ama
Mavilerim, gittiğin gün griye dönüştü.
Sonra siyahlarla tanıştım;
Şimdi ise eflatun bir acı kapımı zorluyor.

İnkâr etsem de,
Unuttum desem de...
Yok, yok sevgilim; unutamıyorum.
Çalışıyorum, çabalıyorum;
Tam “unuttum” dediğim anda bir şarkı, bir şiir
Tokat gibi çarpıyor yüreğime.
Zincire vurduğum dilim,
Parçalıyor dudaklarıma vura vura kendini.
Esaret kuşlarımı vuruyor acemi avcılar,
Hayatın bam tellerinde yalınayak yürüyorum.
Ceplerimde umutlar kayıp...
Unutacağım, unutacağım da — nasıl?

Her an aklımdasın,
Boğazımda bir düğüm oldu varlığın.
Ciğerlerimi zorluyor sensiz aldığım nefesler,
Kangren bir umut benimkisi.
Gurur duvarlarım kalın,
Rüyalarımın başını unutup sonunu hatırlıyorum.
Dudaklarıma yer etmiş sigara,
Hesap soruyor aynalardaki ben;
Kendimi tanıyamıyorum.

Ve geceler... En çok seni hatırlatıyor bana.
Uyuyamıyorum; yastığımda eksik bir nefes var.
Gözlerim seni arıyor karanlığın içinde.
Bir yıldız kayıyor — dilek tutmuyorum artık,
Çünkü her dileğim senle başlayıp sensizlikle bitiyor.
Bütün yollar hasrete çıkıyor.

Bir fotoğraf kalıyor elimde —
Zamanın unuttuğu bir gülüşle.
Bakıyorum ama göremiyorum seni;
Çünkü anılar artık gölgesiz kalıyor,
Ve gölgem bile sensiz yürümeyi öğrenemiyor.

Yorgunum...
Senden değil, sensizliğinden.
Kendimi kandırmaktan, “iyiyim” demekten.
Bir gün, belki bir gün
Adını anmadan da yaşayabilirim —
Ama o gün bile yine adını anacağımı
biliyorum.

Öfkem kendime,
Seni unutamayan yüreğime.
Şeytan diyor: “Doldur silahı, daya kalbine.
Bas tetiğe; ölsün içinde sevda.”
Ama gözlerini düşününce kıyamıyorum.
Seni unutmayı unutmam gerek —
Yoksa bir ömür bir yarayla geçecek.
Gerçi ben yaramdan da hoşum,
Açandan da.
22.10.2025 01:00