Tahkir etmeyi sevmiyorum insanları
Kalp kırmaksa bana göre değil
Kitabı var oysa insan olmanın
Öğretemek bildirmek haddim değil
İnsanın bir ederi değeri
Vicdan denen yastıgı olmalı
Karanlıklar çökse'de gönlüme
Üst üste gelsede bela'lar
Paramparça olsada kalbim
Vursada her yerden rüzgar
Savunmasız kalsamda
Her yerimi kanatsalarda
Kahve gözlerine vurgun olduğum yar
Sensiz bu dünya bana dar
Ne olur artık ağlama yarim bu kadar
Yeminliyim Son nefesim ömrümce seveceğim
Seni üzenleri bilki asla affetmeyeceğim
Bir adı olmalı olmalıki akılda kalsın
Yüreği yürekten alsın
Sınır koymaksızın Heryerde herşeyde yaşansın
Vursun da vursun gönüllere vurdukça çoğalsın çoğaldıkça dağlasın
Durmasın göz yaşları gözler aglasın ağlasın
İnsanız demiştik değilmi?
Hani doğarken tertemiz büyürken pırıl pırıl
Büyüyünce pisliklerle yoğrulan
Durdukça yer yüzünde kirlenen kirlenen
İyilik tedavüldemi hala değilmi bilmeden
Bir kış masalı ilkbahar sabahı
yaz'ın çıldırtan sıcağı
akşam güneşinin alıp götüren manzarasıydı
gecenin duygulara hükmetmesi
Gözlerin Uykusuzluğa direnmesiydi
Ne istedik bu dünyadan neydi istediğimiz kimine göre çok şey istedik belkide
istedikte kimseler bilmezki nedir hayattan beklentimiz
Han'lar saraylarmıydı şu anlamsız dünyada hayal ettligimiz
Bir yuva sıcak ve huzurlu bazen sesli bazende sessiz olsaydı ya
Derme çatma çatısı camları bile olmayan penceremiz
Şimdi seni sana anlatma vakti
Söz söz üstüne söz sen üzere
Devrilsin bir bir kötülükler
Vurulsun yerden yere
Kelimeler kavgayı bıraktı sen akla gelince
Gözlerimde bir hayal perdesi
Sorma can nedir can'ı neresi
ellerini koy kalbine tut nefesini
Gözlerini kapat ve düşün
Düşerim yüreğine kalbimdesin
Toprak buluştu tomurcukla önce
Filiz açtı sabrettikten sonra günlerce
Yaradan verdi canını pay çıkarmasın kendine kimse
ALLAH boyadı renkten renge
Bir çok insan kendini bahçıvan sandı
Öyle ya bir çok haddini bilmez vardı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!