Ertuğrul Bey Şiirleri - Şair Ertuğrul Bey

Sus birtanem kimselere söyleme
Duymasınlar
Ne kadar sevildiğini
Sakla yaradana kurban olduğum gözyaşlarını
Anlamasınlar bendeki
ömre bedel güzelliğini..

Ne istedik bu dünyadan neydi istediğimiz kimine göre çok şey istedik belkide
istedikte kimseler bilmezki nedir hayattan beklentimiz

Han'lar saraylarmıydı şu anlamsız dünyada hayal ettligimiz
Bir yuva sıcak ve huzurlu bazen sesli bazende sessiz olsaydı ya
Derme çatma çatısı camları bile olmayan penceremiz

Şimdi seni sana anlatma vakti
Söz söz üstüne söz sen üzere
Devrilsin bir bir kötülükler
Vurulsun yerden yere

Kelimeler kavgayı bıraktı sen akla gelince

Dünyaya gelişin müjdeydi
Annen ne emekler vermişti
Kulağına ismini üflerken
Kalbim yerinden gitmişti
Mutluluk getirdin yuvamıza
Kara saçlı kara kaşlı oğul

Kalem yazar dil döker
Öyle sesler varki
İnsanın cigerini söker
Yorum yapmak herkesin harcı değil
Yorumlamak biraz tutku
En çokta yürek ister

Gözlerimde bir hayal perdesi
Sorma can nedir can'ı neresi
ellerini koy kalbine tut nefesini
Gözlerini kapat ve düşün
Düşerim yüreğine kalbimdesin

Hayatın acımasızlığı malum
Ne kadar iyi olursak olalım karşılığı onulmaz zulüm...
Ağlasak'mı gülsek'mi
Bilemedim gülüm
Üzülmesen olurmu?üzülme sen! Sen üzülme

Bir anda seslendi bırak şimdi uyumayı dinlenmeyi dedi.
Çık gel hemen geç kalma
Yanınada birşey alma
Senin varlığın yeterde artar bana ..
Alel acale hazırlandım
Kendimi sokağa bir anda attım..

Toprak buluştu tomurcukla önce
Filiz açtı sabrettikten sonra günlerce
Yaradan verdi canını pay çıkarmasın kendine kimse
ALLAH boyadı renkten renge
Bir çok insan kendini bahçıvan sandı
Öyle ya bir çok haddini bilmez vardı

Kendi ellerimle koydum seni yola
İçim paramparca yüreğim zorda
Sen bu şehirde yoksun ya
Yıkılsın herşey heryer
Bak Bir melek ağlıyor sen yağmur olup yağıyorsun