Ersin Karaca Şiirleri - Şair Ersin Karaca

Anladım ki hayat yolculuğunda,
Her yoldan geçilir yârda durulur,
Göz pınarında coşan sağanak,
Bağrımda ki çölde yontulan gemi bulur.
Şakaklarında, şaklasın umut,
Çağlasın bulut sabahlara dek,

Koca bir gün batmakta,
Nereye?
Taa yüreğe!
Ağarmış saçlarıyla çökmekte akşam,
Ay tepeden bakmakta,
Ya kökünü söken ağaç,

Anlıyorsam seni,
O bir hale değildi,
Bir mer-haleydi,
Önce gözlerin geldi,
Şu içimde ki,
Yangını emzirdi,

Boncuk boncuk
Terlerken böyle,
Yatıyorken o ateşler içinde,
Düşünemem değil mi?
Düşünde ne var diye.
Hayale çalar,

Önce bir soluk al, hele bir suya kanda,
Nasıl ki elimdesin, ellerim şu yakanda.

01.06.2004 Pendik/ist.

Kandırdığını sanıyorsun,
Böyle yaparak,
Yanılıyorsun.
O ''tatlı'' ülkende,
Sıkıştığında,
Beyaz yalanlara sarılıyorsun.

Isınmak için,
Çektim yorganı üstüne umutsuzluğun,
İğnelendi gözlerim,
Kolları kavradı yavaşça sonsuzluğun.

Atılıp rüya da gibi kulaç kulaç,

Ne zaman bitecek,
Bilemem, bu hasretim.
Yok gözümde başka şey,
Gözlerine hasretim.

1987 Tepeören/ İST.

Karşındayken, aklı başında,
Yokluğunun divanesiyim,
Anladım; ''O'' değilsen eğer,
Ben sensiz, hiç bir şey değilim.

düşüncenin gücü adına
benliğimden arındığımı hissediyorum
ruhumu saran aralıkların altında
ilerliyorum iç merkezime doğru
ıslık haykıran rüzgar erimekte ellerimde