Bir deniz kenarında, saatlerce uğraşıp
Güzel şekiller verip, kumdan evler yapsanız
Sonra ayağa kalkıp, üstüne basar mısınız?
Verdiğiniz emeği, bir anda harcar mısınız?
Siz yapmazsınız ama bir deli bunu yapar…
Kimi gördüğü maddi ve manevi katkıyı
Bir çırpıda unutur, inkâr ederek kaçar
Kimi haddini aşar, dostuna hançer saplar
Nankör olmanın bile, haddi hududu vardır…
Nankörler konuştukça, her değeri sıfırlar
Ben hakkını verenler gibi sevenlerdenim
Saygıdan sevgi doğar, onu bilenlerdenim
Yeter ki gönül kırmak, aramızda olmasın
Gerçek dostu unutmam, asla merak etmesin.
Kırdıysak öğrenelim, biz gönül almasını
Her pot ile değer abidemizin bir taşı kırılır
Yerine taş koymak hatayı örtmez
Gönül kırmamak, gönül almak marifet
Vefasız kendi hatasını hiç görmez…
Bize gerçek dost lazım, çizgisi belli
Kısır çekişmeler, insanı yorar
Yersiz tartışmalar, herkesi boğar
Boş yere ortamı, tatsızlık sarar
Sakin konuşmaktır, en doğru karar…
Bunları bilenler, yine tartışır
Nazla gelen kinle dönüp giderse
O gelişin izi kalmaz gönülde
Söze kanıp dosta yanlış yapanın
Hiçbir zaman adı geçmez gönülde
Ne arasın dikeni çok bir gülde
Dünyaya ona buna kızmak için gelmedik
Sürtüşmek ve tartışmak, kavga için de gelmedik
Para pul biriktirmek, mal için de gelmedik
Adam gibi yaşamak, sevmek için geldik biz…
Herkesin değeri var, yarışmamız şart değil
Mutlu olmak isteriz, kalan ömrü yaşarken
Her zorluğa katlanıp, her sorunu aşarken
Kıymetini bilmeyiz, bir aynaya bakarken
Yaşından gençsin diye, ayna bize söylerken…
Asansörsüz bir evde, seksen yaşında insan
Ömrünü bir aşkın, tutsağı sayıp
Karşılık görmeden, üzüntü çekip
Ağlaya sızlaya, yıllar geçirip
Gözü yaşlı ölmek, ne kadar acı…
Böylesi yaşayan, birçok şair var
Ne kadar güzelsin, benim yanımda
Beni unutursan, çirkin olursun
Gönül mehtabımda, yıldız ve aysın
Aşkın zirvesinde, bayrak olursun…
Dizinin dibinde, oturmalıyım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!