Erol Dal Şiirleri - Şair Erol Dal

Kargayı boğazlayan adam,
Sana öğretenleri boğazlar mısın hep.
Dağdan kovulan ataların gibi
Kini nefreti saçar mısın hep

Buğday başaklarından çaldığın gibi

Soğuktu...
Rakı
Masa
SEN...

kendini bir mekanda tanımlayabilmek
ne zor bir durum
yaşlandıkça dünya
tanımlar çeşitleniyor,
yetişemiyor insan.

Sarhoşluk gerçekliktir sefilliğin dibinde.
Gerçek sarhoşluktur.
Benliğimizin içi de.

Dostluk kavramadır.
Kavram gerçektir.

Emanet yaşıyoruz
Çoluk çocuk
Yattığımız yorgan
Emanet
İçtiğimiz ibrik
Ki, anamdan kalan halı emanet.

Bir eşeğim vardı
Adını adım koymuştum
Adım adım yürürdü
Adı adımdı.

Yükleneli yılları

Ey sevgili,
Sözüm olsun
Kavuşacagım sana
….
Ey Sevgili Anne ve Baba,
Haklısınız

Fakirlik böyle bir şey işte;
ısınmak için odun var;
ama kafamız iyi.
İster maddi ister manevi,
fakirlik aynı fakirlik.

Farkındamısınız bilmiyorum
Artık, nefesimde kokan
Sadece amber.
Sarhoş dudaklarımın ötesi vardı
Geçtiniz...
Siz uzak diyarları da geçtiniz.

VARLIĞINI, ÖNEMSİYORUM
YOKLUĞUMU HİSSETMİYORMUSUN
HALBUKİ, ŞANSIN KİME VURACAĞINI KİMBİLİR
GÜLÜMSE, GÜL
VE ÇELİŞKİLERİNİ BENİMLE YORUMLAMAKTAN VAZGEÇ OLUR MU?
ZİRA BEN, SADECE BİR BAŞINA YALNIZ VE YAPAYALNIZ BEN