Erdoğan Ergin Şiirleri - Şair Erdoğan Ergin

İnsan en çok sustuğunda duyulmak istiyor
Öyle avazı çıktığı kadar susmak
Onlar, işte o seni duymayanlar
Duyulmamanın imkansız halini almalı halleri
Mesela sen sustuğunda, anlamalı seni dostların
İki kelime de onlar susabilmeli

okudum,
dinledim
ama anlamadım
niçin?
bu kadar zahmet
değer mi?

acı bitti bu kadar
ne yaşanmışlık kaldı geride
ne de anılar
duvara yazılmış küçük harflerle bir isim
“evet, buradaydı, ama şimdi yok”

sevmek adına şiir ne kadar çok
ben özenip yazamadım senin için

hilal kaşlara çok kelimeler tüketildi
al dudaklara ballar sürüldü
ve gözlerde kaç delikanlı söndürdü gençliğini

sevme arkadaş,
yaslanmayacaksa başın göğsüme
ağlamayacaksak kederde
ve sevinmeyeceksek ilk golü attığımızda hayata
sevme arkadaş

'Sevgili Eşim Arzu ERGİN'e '

sadece aşk vardı
ne baş harflerinden oyun
ne de yapay duygular
aşk vardı

aşk,
ne güzel şey
ayakta sevebiliyor, mesela insan
ya da çay içerken aşık olabiliyorsun
hatta;
duvara yaslanıp,

Örtbas edilmiş, ezilmişliğim
insanların, gereksiz konuşmaları içinde
gereğinden fazla anılmışım

yılgınlığım nerden geldi bilmem
sayfa sayfa dolaşıp gazetelerde

I
Yürek sızlamalarından biliyorum
Tel tel dökülen saç tanelerinden
Hayatımın aralarına sığdırılmış gibi
Saç diplerimdeki ak kalıntılardan
Ne garip ki üzülmüyorum eskisi gibi

Velhasıl ben seni unuttum
Kimdin, hangi zamanın bilmecesiydin
Hangi gün yüzünün aydınlığıydın
Tanımış mıydım, unuttum
Bence, sen de beni unut