Erdoğan Ergin Şiirleri - Şair Erdoğan Ergin

Bırak artık gitsin kediler,
Her biri birbirinden sevimliler,
İnsan değil bu, nerden bilsinler,
Senin etlerini çaldıklarını…

2002

Kendimizden yiyoruz hep,
Topladığımız bilgileri
Arkadaşlarımızı
Günlerimizi
Sevdalarımızı
Şiirlerimizi

Kim demiş unutmam diye?
Etten duvar örülmüş zihnine
Yenisi geldikçe eski bildiğinin yerine
Eski diyorsun şimdiki yeniye
Sanıyorsun ki yazılmışsın her bir sinir hücresine
Yok oluyorsun ilk iletide

Bir umutla başlamış olsam bu yola
Sarılsam da erdemle,
Kendime bir umut beklerim
Nuh’un duyduğu,
Beklediği heyecanla

Gölgeleri yere değdiğinde
Büyüklüğü ile gururlanır insanlar,
Basmamak için birbirinin üzerine,
Üst üste, alt alta yığılır insanlar
Ne alttakinin haberi olur
Ne üsttekinin,

Sesleri dinle,
Her çeşidini dinle
Kuş sesini duy, dal ormana
Koş koşabildiğin kadar
Ama bil, ne diyorlar
Kime sesleniyorlar

serseri gönlüm mü var?
neden ağlatıyor tüm ağıtları?
yazgılar aynı
yazıtlar aynı
çareler hep acemde
acemi gönlümde

çınar ağaçlarının dibinde dinerdi hasretimiz
kavuşmalar hayaliyle geçerdi günler
gül bahçelerinden çalardık aşkımızı
bir pembe gül derdi bazen aşkı
bazese ak güller küstürürdü bizi

bizler el sallarız gidenlerin ardından
gidenler mutlu mudur biz yokken
hiç gelir miyiz hatırlarına
mendilerrimize dokunurlar mı
ve düşünürler mi
sevgili ne yapar ayrıyken

Ne rahat insan
Yaşamak keyfi içinde
Sırtını yaslamış toprağa.

Yaşanan tüm kederler, hüzünler içinde
Sevinecek bir parça mutluluk bulmak