Erdoğan Ergin Şiirleri - Şair Erdoğan Ergin

Duvara asılmış bir portrenin
İçidir yaşamımız,

Anılarımız,
Yağlıboyada siluetler
Fırça darbeleridir, acılarımız

Ben giderken bu şehirden,
Ansızın titrer sokaklar
Üşür bir köşede sokak lambası
Titrer dibinde kimsesiz kalbim
Ve dokunuşunu bekler soğuk tenim
Gözünün göremeyeceği yağmur sabahında

üşüyorum anne
tut ellerimden, ısıt beni
bir şey girdi yüreğime
delice sancısı içimde
anne
üşüyorum

Senin büyüdüğün şehirde
Ben çok önceleri büyüdüm
Yaşadıklarımın arasında sen yokken
Kırbacı ile keskin şekilde vururdu
Duvarda asılı duran miladi takvim
Yapraklarında günlerin anlamlarını taşıyan

'06.01.2004 Tarihinde aramızdan ayrıldın. Ama hala kokunu hissediyorum, teninin sıcaklığı elimde, sesin kulağıma geliyor. Niçin diye sormayacağım. Şehitler'e sorulmaz biliyorum. Ama hala kabul edemiyorum 37 yaşında gidişini. Allah yar ve yardımcın olsun.'

Hayatımdan bir gün eksik artık
Zamana inat siliyorum
Bugünü, altı ocak
Ne var yani yaşamak mı gerek

Ey aşık bekleme, gidenden vefa
Destanlar eskidi, yazılmaz şimdi
Çektiğin dert fazla, yeter bu cefa
Ölsen, aşk mezarın, kazılmaz şimdi

Destanlar değil mi, Aslı ile Kerem

Nehirler akıyor, sonsuza akıyormuş gibi
Sonunu bulan yok, azalıyor gittikçe

Kıyılarda taşlar, alıyor hasretini nehrin
Ve çocuklar oynuyor, geçmisinde suyun

Öyküler anlatır bir çocuk
Birinde masalın kahramanı
Başkasında kötü kalpli canavar
Va hayatı yaşar.
Bir gün;
Bir kısmında kahraman

gözlerine düşüyor her sabah bir mavi serinlik
dudaklarımın ucuna geliyor, söyleyemiyorum
gereksiz bir utangaçlık azizliğine uğruyor yüzüm
kızarıyorum, kızıyorum kendime
ne olur konuş deme

Yaklaştıkça otuzuma
Niçin işe yaramaz olacağımı düşünürüm?
Şiir yazmaya çalışıyorum
Öğrencilerim var
Bildiklerim de boşa gitmiyor
Her gün öğreniyor