Erdoğan Ergin Şiirleri - Şair Erdoğan Ergin

'Çocuğumun Annesine.....'

Papatyayla başladı her şey,
Bir seviyordu, bir sevmiyordu

Sonra kızardı utancından beyaz gül

Bir küçük hikaye anlattığım,
Kaybeden insanlardan kazanlara…

Zamanın ötesinde bir adam vardı
Karanlıkları süpürürdü sabahları
Aydınlıklar ekerdi toprağa

'Dostuma derman olmaya devam. Ne sızıdır çektiğin, bitmiyor derdin'


' Derman içinde aslında dostum
Ben sözümle kaldım dostun
Gün olur, an olur

Her sonbaharda şehirler göz yaşı döker,
Kaybolup gitmiş dostluklara...
Sıcak sular ıstımaz artık tenini
Ne de masmavi gökyüzü selamlar senini
yaprakları dökülmüştür ağaçların
Bu son ağıtıtır artık aşıkların

soğuk düşlerin esiriyim kaç gecedir
ellerim soğuk, kaldırım taşları gibi
dizilmişler tüm çığlıklarımın ardına
kendimden başka duyan yok sesimi

göz yaşlarımın esiriyim,

sandım ki; vakit erken
hissettiklerimi taşıyabiliyor bedenim
lakin, geç kaldım bir çok şey için
durakta arka sıralarda bekleyenlerdenim
otobüste cam kenarında oturanlardan
ve trafik ışıklarını sayanlardan

sabah kalkışlarım,
yorulduğumda dinlenmeyişim
yeni açmış çiçek
fesleğenler
suda nilüfer
ormanda baykuş

İstanbulda bugün bahar vardı
Günlerden pazartesi
Ne sendrom, ne de yorgunluk
Bahar girdi insanların yüreğine
Isıttı içten içe
Çıksana dışarı,

Bir kadın üşüyordu,
Elleri mum beyazı
Yanakları al al olmuştu
Azdavay’ın bir köyünde

Odunları toplamış, sabahtan

Sen susturacaksın
Dağlardan yırtılırcasına düşen
.............Çığ sözcükleri
Ve sen bir kar tanesi olacaksın
Ayrı ayrı düşeceksin
Gökyüzünden yeryüzüne