Sen hiç bensizliği bilmezsin ki
Hep, güneş yakmaz,
Yağmur ıslatmaz sanırsın.
Bir çekiversem
Başına taç yaptığım sevgimi
Anlarsın
Dağlar, taşlar
Kurtlar kuşlar anladı;
Herkes biliyor seni sevdiğimi.
Dillere düşmüşüm
Senin yüzünden
Bir sen bilmiyorsun,
On gün evvelimizi düşünmüştük hani
On gün evvelki yabancılığımızı
Vapurlar gidiyordu, karşılıklı
Vapurlar, kaderine sıkışmış
Hep aynı iskeleler arasında
Birbirine hiç kavuşmamış, belki de birbirini seven vapurlar
Daha yüzmeyi bile bilmezdim
Hasret girdabında buldum kendimi,
Senin yüzünden.
Ne erişilmezmişsin meğer!
Hasret, devam edince de
Uzun süre
Senden ayrılınca bu hep böyle oluyor
Bir gariplik sarıyor batan güneşle
Ve böylece devam ediyor
Gecenin en büyük saatine dek.
Doğan günle yine sen geliyorsun
Yeniden başlıyorum teneffüse seni,
En büyük cezayı ben aldım.
Sana, aşık olmaktan hüküm giydim.
Üstelik, yanında bile hasretken...
Elimden bir şey gelmez güzelim
Senden azınla yetinemem
Seni tanıdıktan sonra
Artık açmıyorsa, bahçendeki gül fidanı
Şarkımız söylenmiyorsa, hiçbir yerde
Tüm martıların, kırılmışsa kanadı
Beni hatırlarsın.
Ve yolun düşerse,yalnızlar kabristanına,
Hiç çiçeksiz bir mezar görürsen,
Bakma bana öyle ne olur.
Benden beni istiyorsan zaten verdim
Kendini istiyorsan, onu da sana ben vermem
Bana bakma öyle, ne olur.
Beni öldürmek mi istiyorsun?
İnan seninle ölmek de güzel
Dün yine resmine daldım, uzun uzun,
Gözlerinde giderdim yalnızlığımı,
Seni hiç bu kadar yanımda duymamıştım.
Neyim, neredeyim, kimim?
Kendimi aradım, gözlerinde buldum.
Dün yine resmine daldım
Nerede izmarit toplayan Kör Nuri?
Hacı kasabın dükkanına ne olmuş böyle?
Yerinde yok, kızıma isim koyduğum kahve.
Hani meyhaneci Menon’un taş plağı?
Niçin kurumuş hurma dalları?
Yazlık sinemalarda artık hiç edilmez olmuş,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!