Geceme seni anlattım
Sonsuz yalnızlığım kenara çekildi
Sadece geride kalanlar vardı
Üzmek istemezdim
Sustu
Ayrılık acıydı, lakin süpriz değil
Öyle gecelerde ayırt etmedim yalnızlığı
Hakim olamadım duygulara
Sonunda oturdum ağladım
Tam rahatladım derken
Bu seferde yanılmıştım
Gerçekler tutsaktı hayallere
Korkularımı;
Şimşeklerin her çaktığında
Aklıma gelen
Yağmurdan ıslanmamak için
Ağacın gölgesine saklanan
Küçük çocuk gibi açığa çıkarıyorum.
Tek çekilen şey hasretliktir burada
Gerisi zaten kimin umurunda
Şafakla geçer günün sonunda
Bitermi bilinmez Asker türküsü
Bilemezdim Şarkılara yanaşık
Sevgiye aç ağlamaya hasret olduğumu
Unutmamışsındır geçmişi anarken
Serindi hava elbet umursamamıştım
Böylemi hatırlayacaktın
Kaderine yazılana inat
Gün gelir anmak için
Nefretine mi yoksa anılarındaki çaresiz meleğe seslenmeye
O Akşamki hatırlandıkça gülerdik ikimizde
Söylenen tüm şarkılar bizim için boştu
Vakit geçmeden halletmeliydik küstük birbirimizle
Aklımıza gelipte yapamadığımız şeyleri
Zaman geçiyordu dostum eğlenmeliydik
Sabaha kadar umuda dokunmadan
Eğer bir gün
Soracak olursan beni ki
Soracaksın herkese
Ben tanışdığımız yerdeyim
Beni göremesende farzet oradayım
Hep yakınındayım
Ne yapacağını bilmez halde
Dolaşır dururdu
Dahası bir şeyler hissettiğinde
Hep olmaması gereken şeyler olurdu
Parçalanırdı duygular her seferinde
Kimseye anlatamazdı derdini
Otururken kendi gizli bahçemde
merhaba dediğinde o sabah
O durgun anlamsız Gözlerine baktığımda
İlk karşımda seni
Yaşamımın hayali tüm duygular sen oldun
Gözlerimden yaşlar bitmeden
Bilinen ile bilinmeyen arasındaki ince bir ayrıntı bu yaşananlar
Anlaşılmayan her şey bu belirsizlikten çıkıyor galiba
Biten ve başlayan ne kadar çok şey varsa benim için
Birde başlamadan bitiren bir dolu sebep vardı hayatımda
Geçmişe inat unutulmuş ne kadar kapı varsa ardına kadar açılan
Bir o kadarda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!