Ben bir topacım döner dururum
Kendi etrafımda kendi kendime
Burnum sürttükçe bilenir gururum
Şaşarım içimde neler beslediğime
Beni çeviren ip eski bir urgan
Döner, döndükçe kendi girdabında
Acıkmışlığın doyumsuz makinası
Emer boşluğu annesiymişcesine
Eğirir içinde kirmen gibi
Şüpheci, korkak değil asla
Karanlık, bu her şeyi örten, karanlık
Ruhumuzu ram edip aldın ya, artık
Ne sahillerimizden bir gemi geçer
Ne saçımızla oynaşır sabah seher
Ne ilkbaharın cıvıl cıvıl kuşları
Ne aşkın ritmiyle kalbin vuruşları
Kurşuni bulutlar altında ıslak sokaklar
Düşen damlaları eğler parkta kaydıraklar
Küçük çocuklar gibi kayarlar kaydıraktan
Meçhul bir yolculuğa doğru uçaraktan
Hayalleri şen, yürekleri şen, dilleri şen
Bahtiyar bağrışları derinlere erişen
Ne şairane hava, bu yağan yağmur
Tezgâha gerilmiş de milyarlarca ip
Sanki büyük yeşil bir elbise dokur
Belinde rengârenk bir kuşağa sahip
Yeryüzü lunaparktaki dönme dolap
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!