Nereye Allah’ım, nereye bu gidiş
Sökülmüş heybem, tutmuyor artık dikiş
Bir heybe ki kefen bezinden biçilmiş
Benden önce burdan kimler gelmiş geçmiş
Bu heybenin yükü; ilim, sanat, fikir
Bugün hava güzel,
Dünden bile daha güzel.
Ve önceki günden de,
Hatta gelecek günlerden belki;
Bir oyun ki oynanmakta kendiliğinden,
Ancak anlayabilirsen.
İnsanlar var;
Kemençenin oynak telinde;
Başında yazması,
Dilinde ateş gibi sevdası.
İnsanlar var;
Papatya falına bakıyor
Milyonlarca melek hep birden
Ve o yapraklar şimdi gökten
Kar olmuş üstüme yağıyor
Ve de bulutları biçiyor
Geceleyin,
Duyar mısınız sayıklamalarımı?
Ve bilir misiniz
Yastığımdan başka kim okşar saçlarımı?
Ya düşünür müsünüz neden,
Günleri öldürdük koyduk terkise,
Sürdük atımızı doğacak güne.
Ha bugün, ha yarın diye vesvese,
Neyine aldandık, bilmem, neyine;
Aldı bizi, koydu altın kafese.
Beni alıp bana satan
Çok kere beni aldatan
Bir sahtekârdır aynalar
Çektiklerimden bîhaber
Duymaz, yalnız hayal eder
Yeşil çimenleri sulayan yağmur;
Güzellik, zarafet ve biraz gurur.
Öyle masum, öyle içten ve asil;
Vazgeçip gitmek asla mümkün değil.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!