Erdem Mustafa Şiirleri - Şair Erdem Mustafa

Aramıza düşürdün mesafeleri,
Unuttun sevgili matemi bende,
Yüreğimde tutuşturdun meşaleleri,
Yakmadığın tek yer kalmadı tende.

Gönül yandı ve anladı,
Onsuz olmayacak gibi,
Sonsuz varken afet olsa,
Değmeyecek gibi.

Nesteren ,avucumda saklı bir akçe!
Cebelleşen zamanın biricik kızı!
Sevdanin kanatlanmiş hali bu serçe,
Sözün gökyüzünün doğan yıldızı,
Yüzün yeryüzünün ah harguş kızı.

Söyleyemem sen olmazsan el olur diye,
Sen olmazsan aşk olmaz anla almira,
Aşk denilen kula bir kez, çok bile,
Ben bu aşkın enkazından çıkmam almira,

Sevmek ne demek bir anlat bana,

İşte tam da şu anda,
Çığ oldu boğazımda,
Keder elem yığınla,
Ardı adına.

Aşkın kahrına hoş mu dedin sen,
Yapma nolur,
Aşkın kahrı canda rezalet.

Ben başka bir şeyin sevdalısıyım,
Geçelim kaşının, gözünün endamını,
Şiiri ilham eden aşkın mübtelasıyım,
Susarak dinleyelim biz aşkın nidasını.

Biz şimdi hangi gurbetin beşiğindeyiz,
Gece gibi çöktü yine hasretin,
Sabrın bilmem hangi eşiğindeyiz,
Hangi meçhule takıldı suretin.

Şu övünç karşısında gülen de benim,
Şu ağlamaklı çehre, asık suratta,
Bu ihtiyarsız beden söyleyin kimin,
Malik ben miyim benim demekle.

Şu yağmur ruhuma uzanan bir el,
Toprağın bağrına atılan tohum,
Şu yağmur ufuklara uzanan emel,
Beni bana hatırlatır ben buyum buyum.