Erdal Koca Şiirleri - Şair Erdal Koca

Sözüm yaşlı çoluk çocuk gencedir
Dil bilenle sohbet etmek ne güzel
Usul; esas, şekil; şarttan, öncedir
Yol bilenle yola gitmek ne güzel

Gel gardaşım şöyle otur da dinle
Hasbihal edelim biraz seninle
Etrafına bir bak kimler kiminle
…Haşa bir yerine Türklük batanlar
…Kör mahallesinde ayna satanlar

Ben böyle değildim mahzun bakışlı
Ben böyle değildim hep eğik başlı
Ben böyle değildim gözleri yaşlı
Sen de unutursun öyle demiştin

Her şeyin sonu var sıkma canını

Gücün yetmez duluğuna çakana
Laf söylenmez ocağını yakana
Dama çıkıp bacasından bakana
Ev süpürmek kolay gelirmiş derler

Han hamam para mal mülk ve arsa

Mektubunda diyorsun ki sürmelim
Bir cevap yazmaya varmıyor elim
Yazımız bu, buna kader diyelim
Yıllar sonra, gel diyorsun öyle mi

Ne bu günüm ne yarınım ne dünüm

Aşkta vefa yoktur düşme bu derde
Şimdi aşka kıymet verenler nerde
Bir kadeh mey için meyhanelerde
Yem olursun kurda kuşa diyordum
*
Ömrümüz çok kısa zaman az diye

(Emmoğlum: Sabahattin KOCA’ya)
*
Sekiz bardak çay, beş bardak kola
Dokuz kete yedim çıkmadan yola
Sakın deme bir de geçmişler ola
Gözümde kalmadı ferim doktor bey

Bunlar sizin gayeniz, de
Treni raydan çıkardık
Başardınız… Sayenizde
Turan’ı raydan çıkardık
*
Urfa, Maraş teslim sele

Bir yana bırak yâr derdi efkârı
Gel de bu dağların erisin karı
Çiçekleri açsın bal yapsın arı
Peteği ben balı sen ol razıyım
*
Dünü unutturur inan ki yarın

Doğru söz söyleyeni dokuz köyden kovarlar
Önümüz bahar derken döndü kışa reis bey
Konuşana ambargo, düşünceye kota var
Şimdi hukuk benziyor topal kuşa reis bey
*
Savunma yapamazsın yargı sana gem vurur