Erdal Koca Şiirleri - Şair Erdal Koca

Kaç kış geçti kaç yaz geçti kaç bahar
Ben de insan ben de canım, özlerim
Ah bir bilsen…! Nasıl geçti o yıllar
Akşam sabah hep yollarda gözlerim
Ben de insan ben de canım, özlerim

Taparken bunlara Müslüman diye
Yok saydı da seni dedin mi niye
Acıma; emekli, memur, işçiye
Gelene ağam de gidene paşam
*

Ocu, bucu, senci, benci
Fark eder mi? Beyaz/zenci
Katledenler! Bunca genci
Patlamada ben de öldüm

Ben de insan ben de canım

Bağbozumu Bahçeli’nin
Bozkurt yapan o elinin
Yiğitliği sam yelinin
Kaldırdığı toz kadarmış

Tunç dağları delecektik

Ben razıyım yeter ki gel
Bulma artık bir bahane
Yol yokuşsa sanma engel
Uzak dersen, yer bahane

Güneş kaç kez doğdu aştı

ATA’YA MEKTUP-2

Askerlerin mektupları okunur
Açıkça yazamam bunları Ata’m
Gider ucu vekillere dokunur
Bakarsın sıkılır canları Ata’m

Malı-mülkü, evi-barkı yazamam
Eller gibi şarkı türkü yazamam
Mücevher pırlanta kürkü yazamam
Yazarsam gerisi, suç olur Ata’m
*
Savunursun! Oba’n köyün olur da

Asker gitsin Filistin’e Yemen’e
Üstelik de diyorlar ki kime ne
İlkbaharda çayırdaki çimene
Ben yeşil diyorum o sarı Ata’m
*
Filistin’de olan Turan’da yoktur

(Nişanlanan Kızım Aybüke'me)

Bal da içtim ben zehir de
Tam elli yıl, bu şehirde
Ana, baba çekilir de
Elin derdi başka olur

Unut diyorsun da öyle kolay mı?
Yüreğime ateş düşmüş bir kere
Fark eder mi artık asır mı ay mı?
Yüreğime ateş düşmüş bir kere

Ağlasam sızlasam neyine yâdın